«Στο μεταξύ, μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις, πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά. Κάθε μέρα γυρίζουμε στο σπίτι μας για να θάψουμε ένα νεκρό: μια σκέψη, ένα αίσθημα.
Σε λίγο δε θα χουμε τίποτε άλλο να κάνουμε παρά να κοιτάζουμε πως να βρούμε το ταΐνι μας, σαν τα σκυλιά και σαν τις γάτες, με μόνη τη διαφορά, το χειρότερο, πως θα κουβαλούμε μαζί μας τα υπολείμματα των ανθρώπων που ήμασταν.»
Μέρες, Γ΄, Γιώργος Σεφέρης
Αθήνα, 8.7.1940