noYes news

  «Στο μεταξύ, μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις, πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά. Κάθε μέρα γυρίζουμε στο σπίτι μας για να θάψουμε ένα νεκρό: μια σκέψη, ένα αίσθημα. Σε λίγο δε θα χουμε τίποτε άλλο να κάνουμε παρά να κοιτάζουμε πως να βρούμε το ταΐνι μας, σαν τα σκυλιά και σαν τις γάτες, με μόνη τη διαφορά, το χειρότερο, πως θα κουβαλούμε μαζί μας τα υπολείμματα των ανθρώπων που ήμασταν.» Μέρες, Γ΄, Γιώργος Σεφέρης Αθήνα, 8.7.1940

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατο του Γιώργου Σεφέρη και το Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου διοργανώνει μια παράσταση - αφιέρωμα στον νομπελίστα ποιητή μας, διαγράφοντας την τροχιά «προς την καρδιά της ποίησής» του.  Μια παράσταση στην οποία ανθρώπινη φωνή και ήχοι πιάνου διαμεσολαβούν για να μεταφέρουν στους θεατές τις ψυχικές εικόνες του Σεφέρη και, τελικά, να τους κατευθύνουν στο ορατό μαζί και μυστικό τοπίο της ενεργειακής υπόστασης του λόγου του ποιητή. Η παράσταση «Προς την καρδιά της ποίησης του Γιώργου Σεφέρη» εκκινεί από την ανάγνωση ποιημάτων του Σεφέρη, στην οποία «εισβάλλει» και επενεργεί η μουσική αφήγηση, προτρέποντας σε ένα διάλογο μεταξύ ποίησης και μουσικής και διανοίγοντας την προοπτική στον θεατή να βλέπει τις δύο μυθοπλασίες τη μία μέσα στην άλλη και διά της άλλης.  Μια παράσταση την οποία συνθέτουν ποιήματα του Σεφέρη, επιλεγμένα από τις ποιητικές συλλογές Γυμνοπαιδία, Ημερολόγια καταστρώματος Β΄ και Γ΄ και Τρία κρυφά ποιήματα που ...

  Από το Πάσχα των καθολικών στο Ναύπλιο του 1841 ώς την περιφορά του Επιταφίου που παρακολούθησε ο Γιώργος Ιωάννου στην Ομόνοια το 1980, η Μεγάλη Εβδομάδα έχει αποτυπωθεί στα ημερολόγια, τις επιστολές και τα διηγήματα των σημαντικότερων συγγραφέων. Το «Νσυν» επέλεξε πέντε χαρακτηριστικά αποσπάσματα   Γιώργος Σεφέρης Η ιστορία   των Επιταφίων μου «Χθες, Μεγάλη Παρασκευή, πήγα στον Επιτάφιο. Κάποτε να μου θυμίσεις να σου πω την ιστορία των Επιταφίων μου. Λογάριασαν πολύ στη ζωή μου. Σε κάθε κόχη που έστριβα, έβλεπα χθες, καθώς στεκόμουν επίσημος και τελετουργικός με το κερί στο χέρι, κι έναν Επιτάφιο. Ο χτεσινός πλούτισε τη συλλογή μου. Ηταν ο πιο καθωσπρέπει που είδα ποτέ μου. Φράγκικη πολυφωνία (Η ζωή εν τάφω είχε γίνει Τραβιάτα ξεψυχισμένη): Φράκα. Ασπρα γάντια. Χρυσαφικά. Κόκκινα κι άσπρα ροδοπέταλα, τόσο περιποιημένα, που μοιάζαν από celluloid.  Κι η απαραίτητη εγγλεζοχιώτικη προφορά: κατ (h) ετ (h) έθης Κριστ (h) έ. Ο ωραιότερος και ο πιο αληθινός που είδα ήταν ...

Το 2016, έξι ηθοποιοί απόφοιτοι του Θεάτρου Τέχνης, συμμετείχαν στην παράσταση «Άσμα Ασμάτων - Μία νύχτα κάτω από τ’ άστρα» σε σκηνοθεσία Ό́λιας Λαζαρίδου και μεταγραφή Γιώργου Σεφέρη.  Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, επιστρέφουν στο σπουδαίο αυτό κείμενο μέσα από μια ανοιχτή κουβέντα με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο. Μια συζήτηση πάνω σε ένα κείμενο που υμνεί το πάθος και τα δυνατά ερωτικά συναισθήματα «που αγγίζουν ακέρια την ανθρώπινη ψυχή», όπως αναφέρει και ο Σεφέρης στον πρόλογο του, αλλά και που ταυτόχρονα παραμένει ένα θρησκευτικό κείμενο αφού ουσιαστικά υμνεί την βαθιά σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Παράλληλα με την βιντεοσκοπημένη συζήτηση, οι έξι νέοι ηθοποιοί (Λήδα Κουτσοδασκάλου, Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Νόρα Πάντου, Δημήτρης Τσιγκριμάνης, Βαγγέλης Αμπατζής και Ευθύμης Χαλκίδης) διαβάζουν αποκλειστικά για «Το Αναγνωστικό της Γαλιλαίας» το «Άσμα Ασμάτων» σε μεταγραφή του Γιώργου Σεφέρη από τις εκδόσεις Ίκαρος. Η συζήτηση θα ...

«Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός, ὅλο βουνὰ ποὺ ἔχουν σκεπὴ τὸ χαμηλὸ οὐρανὸ μέρα καὶ νύχτα. Δὲν ἔχουμε ποτάμια δὲν ἔχουμε πηγάδια δὲν ἔχουμε πηγὲς μονάχα λίγες στέρνες, ἄδειες κι᾿ αὐτές, ποὺ ἠχοῦν καὶ ποὺ τὶς προσκυνοῦμε. Ἦχος στεκάμενος κούφιος, ἴδιος με τὴ μοναξιά μας ἴδιος με τὴν ἀγάπη μας, ἴδιος με τὰ σώματά μας. Μᾶς φαίνεται παράξενο ποὺ κάποτε μπορέσαμε νὰ χτίσουμε τὰ   σπίτια τὰ καλύβια καὶ τὶς στάνες μας. Κι᾿ οἱ γάμοι μας, τὰ δροσερὰ στεφάνια καὶ τὰ δάχτυλα γίνουνται αἰνίγματα ἀνεξήγητα γιὰ τὴ ψυχή μας. Πῶς γεννήθηκαν πῶς δυναμώσανε τὰ παιδιά μας; Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός. Τὸν κλείνουν οἱ δυὸ μαῦρες Συμπληγάδες. Στὰ λιμάνια τὴν Κυριακὴ σὰν κατεβοῦμε ν᾿ ἀνασάνουμε βλέπουμε νὰ φωτίζουνται στὸ ἡλιόγερμα σπασμένα ξύλα ἀπὸ ταξίδια ποὺ δὲν τέλειωσαν σώματα ποὺ δὲν ξέρουν πιὰ πῶς ν᾿ ἀγαπήσουν». (Α. Ἡ Πέτρα) Γιώργος Σεφέρης

Χωρίς καρδιοχτύπι και εκρήξεις περηφάνιας, εν μέσω μιας ειδησεογραφίας πολιτικά φορτισμένης: Ετσι έγινε γνωστή στην Ελλάδα τον Οκτώβρη του 1963  η είδηση πως ο ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας .  Σαν και σήμερα έγινε η ανακοίνωση που εκτόξευσε και επισήμως την χώρα του Ομηρου στην κορυφή της ποίησης παγκοσμίως. Στην ανακοίνωση της η Ακαδημία της Στοκχόλμης σημείωνε πως o Γιώργος Σεφέρης πήρε το βραβείο εξαιτίας «της εξέχουσας λυρικής γραφής του, που εμπνέεται από βαθιά αισθήματα για τον Ελληνικό κόσμο του πολιτισμού». Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Μαυρομιχάλης χαρακτήρισε τη διάκριση «βαρυσήμαντον γεγονός». Ο Γιώργος Παπανδρέου τηλεγράφησε στον ποιητή πως «είμαστε όλοι συγκινημένοι και υπερήφανοι για τη μεγάλη και δίκαιη τιμή που απεδόθη στο ελληνικώτατο έργο σου». Τον Δεκέμβριο του 1963 μετέβη για την απονομή στην Στοκχόλμη και απήθυνε μια ομιλία που έχει μείνει ιστορική και διαβάζεται πάντα με σαφείς αναφορές στην ιστορική συνθήκη κάθε στιγμή...