noYes news

Αλκυόν Πλειάδες 92: Νεόπτωχοι-πείνα. Μάσκα-Απόσταση. Αναζωπύρωση. Κλείσιμο εκτροφείου βοοειδών "Τρομοκρατημένος από το ότι επιβίωσε ενός φερόμενου ως αόρατου εχθρού που ονομάζεται SARS-CoV-2, ολόκληρος ο κόσμος λόγω του περιορισμού του οδηγεί την παγκόσμια οικονομία σε λίγους μήνες σε μια οπισθοδρόμηση υψηλότερη από το κραχ του 1929, και αυτή η κατάρρευση δεν είναι μόνο για τους φτωχούς που περνούν άμεσα στην επαιτεία σε πολλές χώρες του κόσμου και στον βέβαιο θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά και σε εκείνους της μεσαίας τάξης, που μέχρι πρόσφατα είχαν τις δουλειές τους που τους επέτρεπαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια.  Και ενώ υπάρχουν πολλά στοιχεία για αυτήν την ψεύτικη απειλή μαζικής ψύχωσης, εξίσου για τα 2,5 δισεκατομμύρια άτομα που επιβιώνουν με μόλις 2 δολάρια την ημέρα, ο αντίκτυπος του νέου μεταδοτικού ιού μπορεί να είναι ολέθριος. Σε αυτό το νέο ντοκιμαντέρ αναλύουμε μαρτυρίες πολιτικών, προέδρων χωρών, δικηγόρων, επιστημόνων, ιατρών, ανοσολόγων και επιστημόνων από όλο το...

Οι πανδημίες έχουν πλήξει πολιτισμούς σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, με την πρώτη εστία – γνωστή και ως «ο λοιμός της Αθήνας» – να εμφανίζεται το 430 π.Χ. , ενώ υπολογίζεται πως σκότωσε το ένα τρίτο των κατοίκων. Η προέλευση της κάθε πανδημίας διαφοροποιείται μέσα στο χρόνο. Ωστόσο, το σίγουρο είναι πως συνέπειες αυτής είναι τόσο η οικονομική καταστροφή, η οποία έπεται, όσο και οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις – πολλές φορές μέχρι και κατάρρευση των εκάστοτε κυβερνήσεων, ανεξάρτητα με το πώς χειρίστηκαν την κατάσταση -, καθώς όπως έλεγε και ο Θουκυδίδης οι άνθρωποι προσαρμόζουν τη μνήμη τους σε αυτά που υπέφεραν. ( Σ.σ.: Τον Σεπτέμβριο του 430 π.Χ. οι Αθηναίοι έπαυσαν τον Περικλή από το αξίωμα του στρατηγού για να τον δικάσουν με την κατηγορία της κατάχρησης, ενώ λίγους μήνες αργότερα τον έχρισαν στο ίδιο αξίωμα). Κατά τις πανδημικές περιόδους, αλλά και με τη λήξη τους σημαντική είναι η κλίση που παρατηρείται στον πολιτισμό (ζωγραφική, τέχνες κτλ) καθώς και η στροφή προς τη...

Η μεσαία τάξη βρέθηκε στο επίκεντρο όλων των συζητήσεων από τις πρώτες κιόλας ημέρες της κρίσης. Πολλά ειπώθηκαν για την κακή της τύχη τον καιρό των μνημονιακών μέτρων: ότι αφαιμάχθηκε και συρρικνώθηκε, ότι τσαλαπατήθηκε και περιθωριοποιήθηκε, ότι έχασε την αλλοτινή της ευρωστία και ρώμη και ότι τείνει πλέον να εξαφανιστεί.  Συχνά, βεβαίως, ο δημόσιος λόγος διαμορφώνεται ερήμην των πραγματικών δεδομένων, προτιμώντας τα σχήματα της υπερβολής και της καταγγελίας (τη γλώσσα της εν θερμώ έκφρασης και του συναισθηματισμού) από τα πορίσματα τα οποία ενδέχεται να προσκομίσει η επισταμένη έρευνα. Το κενό αυτό έρχεται να καλύψει η Βάλια Αρανίτου, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, με το βιβλίο της «Η μεσαία τάξη στην Ελλάδα την εποχή των μνημονίων. Μεταξύ κατάρρευσης και ανθεκτικότητας», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Θεμέλιο. Μιλώντας για τη μεσαία τάξη, θα πρέπει καταρχάς να συμφωνήσουμε ως προς το τι ακριβώς εννοούμε. Η συζήτηση...

Η κοινωφελής ανθρωπιστική οργάνωση με στόχο την καταπολέμηση της φτώχειας Welthungerhilfe δημοσιεύει κάθε χρόνο έκθεση που αφορά τους δείκτες υποσιτισμού στον πλανήτη. Δραματική η κατάσταση σε επτά χώρες. Το ότι η πείνα και η φτώχεια συνδέονται δεν είναι καινούργιο. Η ανισομερής κατανομή του υποσιτισμού όμως δεν συνδέεται μόνο με τη φτώχεια, αλλά κυρίως με την πολιτική και την εξουσία. Η κοινωφελής ανθρωπιστική οργάνωση με στόχο την καταπολέμηση της φτώχειας Welthungerhilfe δημοσιεύει κάθε χρόνο έκθεση που αφορά τους δείκτες υποσιτισμού στον πλανήτη. Στη φετινή έκθεση ωστόσο δεκατρείς χώρες, ανάμεσα τους η Σομαλία, το Νότιο Σουδάν και η Συρία δεν περιλαμβάνονταν στις μετρήσεις και αυτό γιατί τα σχετικά δεδομένα ήταν ανεπαρκή. Σε επτά χώρες η κατάσταση του υποσιτισμού χαρακτηρίζεται ως πάρα πολύ σοβαρή και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία ως «εξαιρετικά κρίσιμη». Σε πολλές χώρες η κατάσταση του υποσιτισμού έχει βελτιωθεί από το 2000, χρονιά που τέθηκε ο στόχος της καταπολέμηση...

Από τις ΗΠΑ και την Μεγάλη Ύφεση στην μετα-κομμουνιστική Ρωσία και από εκεί στην σημερινή Ελλάδα και την Ισλανδία. Οικονομικοί πόλεμοι, ανθρωπιστικές κρίσεις, θανάσιμες πολιτικές και λαοί που αντιστέκονται. Τι είναι αυτό που εξοντώνει τις κοινωνίες και τι τις κάνει πιο δυνατές; Ένα ντοκιμαντέρ με αφορμή την αναπάντεχη -αλλά όχι τυχαία- συνάντηση με τον David Stuckler, καθηγητή Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, αναγνωρισμένο για τις τεκμηριωμένες μελέτες του σχετικά με τις επιπτώσεις της λιτότητας στην υγεία των ανθρώπων. Μια διαδρομή στην ιστορία σε εποχές κρίσης. Από τις ΗΠΑ και την Μεγάλη Ύφεση στην μετα-κομμουνιστική Ρωσία και από εκεί στην σημερινή Ελλάδα και την Ισλανδία. Οικονομικοί πόλεμοι, ανθρωπιστικές κρίσεις, θανάσιμες πολιτικές και λαοί που αντιστέκονται. Το ντοκιμαντέρ αυτό είναι προϊόν συνεργασίας του «Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ηρακλείου» με πολίτες της πόλης. Όσοι συμμετείχαμε στην δημιουργία του ανταμειφθήκαμε με αυτή τη χαρά και την πληρότητα...

Νέοι άνθρωποι σε απόγνωση απέναντι σε κλειστές πόρτες εργασίας, άλλοι που μόνο κατ' όνομα είναι εργαζόμενοι, γιατί μηνιαίος μισθός των 300 ευρώ δεν απέχει πολύ από το μηδενικό "εισόδημα" ενός μακροχρόνια ανέργου, 300 ευρώ ίσα για να μην πεθάνεις από την πείνα... Στο ξεκίνημα της ζωής τους κάποιοι, και άλλοι στις πιο "παραγωγικές ηλικίες" των 30 και των 40 ετών. Νέοι που μετρούν ήδη πάνω από επτά "χαμένα" χρόνια. Ακριβώς τα χρόνια της βαθιάς ύφεσης. Μόνο θεωρητικά ανήκουν στις λεγόμενες "παραγωγικές" ηλικίες. Αυτοί μιλούν στη " Νέα Κρήτη " σήμερα. Και οι περισσότεροι περιγράφουν τη "διαρκή" κακή ψυχολογία τόσο για τους εαυτούς τους όσο και για το ευρύτερο περιβάλλον τους, που δε θα ανατραπεί εύκολα, όπως λένε, αν δεν ανατραπεί η σημερινή κατάσταση στην οικονομία. Αν δεν υπάρξει ανάκαμψη. Με απλά λόγια περιγράφουν πως η ίδια τους η ζωή εξαρτάται άμεσα από τους ψυχρούς δείκτες της οικονομίας. Από το θετικό ή αρνητικό...

Σε αυτή την  όμορφη, κατά τ’ άλλα χώρα, έχουμε διάφορες περιόδους. Την περίοδο της ΔΕΘ, την προεκλογική περίοδο, την περίοδο των εκπτώσεων και άλλες πολλές και χαριτωμένες. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζω την περίοδο της φιλανθρωπίας. Αυτή εκτείνεται από  τις 25 περίπου Νοεμβρίου και ολοκληρώνεται πανηγυρικά με την είσοδο του νέου έτους. Στη διάρκεια αυτής, της ιδιαίτερης, περιόδου ξυπνάει μέσα μας ο άνθρωπος και συγκεκριμένα ο φιλάνθρωπος. Εκδηλώσεις τύπου μπαζάαρ λαμβάνουν χώρα σε φιλοζωικές, ΜΚΟ, φορείς που φροντίζουν πολυτέκνους, παιδιά και διάφορες ομάδες που απειλείται η επιβίωσή τους.  Όλος αυτός ο ορυμαγδός άκρατης φιλανθρωπίας μου δίνει την εντύπωση ότι όλοι όσοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες και χρήζουν –αναμφισβήτητα- τη στήριξή μας, υποφέρουν και δυστυχούν μόνο  από 25.11 μεέχρι 31.1. Τον υπόλοιπο χρόνο  διάγουν μια ζωή τίγκα στο ροδόσταμο και την ευτυχία. Δηλαδή η δυστυχία και η ανέχεια είναι κάτι σα γιαούρτι; Έχει ημερομηνία λήξης; Κορυφώνεται όλο αυτό τα δι...

Στο βίντεο αναφέρονται οι «προφητείες» του βιβλίου «Θαυμαστός Νέος Κόσμος» του Άλντους Χάξλεϋ που σχετίζονται με τη βία των καιρών μας και τις πολιτιστικές επιρροές που την καλλιεργούν σήμερα. To 1932 o Χάξλεϋ έγραψε το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας «Θαυμαστός Νέος Κόσμος» όπου περιέγραφε μια μελλοντική κοινωνία βασισμένη στην γραμμή παραγωγής του Ford. Όλα ήταν τυποποιημένα και το ανθρώπινο συναίσθημα είχε εξαφανιστεί. Τα άτομα ήταν να σαν να έβγαιναν από εργοστάσιο και χωρίζονταν όπως τα προιόντα, σε κοινωνικές τάξεις και ομάδες. Μάλιστα σε κάθε άτομο εμφύτευαν συγκεκριμένες σκέψεις και πιστεύω ανάλογα της τάξης που ανήκε και του αφαιρούσαν το...meme της αντίδρασης. Όποιος «παρέκκλινε» απλά του χορηγούσαν ναρκωτικές ουσίες για να τον κρατήσουν σε συνειδησιακή καταστολή.΄ anekshghta.blogspot.gr

«Ανεργία σημαίνει, μεταξύ άλλων, αυτό που παραγνωρίζουν, όλο και περισσότερο συνειδητά, οι διάφοροι «χοράρχες» και «νεωκόροι» της αγοράς και των νέων αντιλήψεων σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις, σχετικά με την αναγκαιότητα της «δομικής ανεργίας» και ό,τι απορρέει από αυτήν («μερική απασχόληση», «ευελιξία» κ.τ.λ.), δηλαδή, πως η ανεργία δεν στερεί από τους ανθρώπους που χάνουν τη δουλειά τους μόνο τους αναγκαίους υλικούς όρους της ύπαρξής τους. ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης)/ Συνέντευξη στον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ »Τους στερεί, επιπλέον, τη ζωτικής σημασίας ψευδαίσθηση της λειτουργίας, της αποστολής που κάθε άνθρωπος οφείλει να έχει προκειμένου να παραμένει ενεργός στη ζωή, τους αποστερεί από τις βάσεις της αναγκαίας ματαιοδοξίας που έχουν ως άνθρωποι. »Η ανεργία έχει μια διπλή αλήθεια, δεν στερεί μόνο τον τρόπο ύπαρξης αλλά, σε έναν μεγάλο βαθμό, και το λόγο ύπαρξης των ανθρώπων στο σημερινό κόσμο». Για το βιβλίο του «Η β...