Εργαζόμενοι - άνεργοι των 300 ευρώ >Έρευνα στη Νέα Κρήτη

Νέοι άνθρωποι σε απόγνωση απέναντι σε κλειστές πόρτες εργασίας, άλλοι που μόνο κατ' όνομα είναι εργαζόμενοι, γιατί μηνιαίος μισθός των 300 ευρώ δεν απέχει πολύ από το μηδενικό "εισόδημα" ενός μακροχρόνια ανέργου, 300 ευρώ ίσα για να μην πεθάνεις από την πείνα... Στο ξεκίνημα της ζωής τους κάποιοι, και άλλοι στις πιο "παραγωγικές ηλικίες" των 30 και των 40 ετών. Νέοι που μετρούν ήδη πάνω από επτά "χαμένα" χρόνια. Ακριβώς τα χρόνια της βαθιάς ύφεσης. Μόνο θεωρητικά ανήκουν στις λεγόμενες "παραγωγικές" ηλικίες.

Αυτοί μιλούν στη "Νέα Κρήτη" σήμερα. Και οι περισσότεροι περιγράφουν τη "διαρκή" κακή ψυχολογία τόσο για τους εαυτούς τους όσο και για το ευρύτερο περιβάλλον τους, που δε θα ανατραπεί εύκολα, όπως λένε, αν δεν ανατραπεί η σημερινή κατάσταση στην οικονομία. Αν δεν υπάρξει ανάκαμψη. Με απλά λόγια περιγράφουν πως η ίδια τους η ζωή εξαρτάται άμεσα από τους ψυχρούς δείκτες της οικονομίας. Από το θετικό ή αρνητικό πρόσημο του δείκτη της ύφεσης.

Και όλοι ξέρουμε πως τα τελευταία επτά χρόνια ο συγκεκριμένος δείκτης έχει κολλήσει στο "μείον".

Αυτό ακριβώς κάνει τον καθηγητή Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης κ. Γιάννης Ζαϊμάκη να χαρακτηρίζει το ζήτημα της κακής ψυχολογίας των νέων ως άμεσα πολιτικό: «Είτε ο χαμηλόμισθος είτε ο άνεργος, βρίσκονται και οι δυο σε ταυτόσημη ψυχολογία, με την κατάθλιψη να "θερίζει" τους νέους στην Ελλάδα και να τους οδηγεί ακόμα και στην αυτοκτονία».

Μικρή, όντως, είναι η διαφορά της κακής ψυχολογικής κατάστασης των νέων ανέργων με τους νέους που αμείβονται με 300 ευρώ το μήνα. Κι αυτό διότι «στην πρώτη κατηγορία οι νέοι υφίστανται μια αδυναμία επαρκούς συμβίωσης, μια απουσία εργασιακής ταυτότητας και μια συνεχή ανασφάλεια, αλλά και στη δεύτερη περίπτωση, οι νέοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την οικονομική και κοινωνική επισφάλεια και τη διαχείριση μιας συνεχούς αβεβαιότητας».

Μάλιστα, ο κ. Ζαϊμάκης επικαλείται τη διαπίστωση της ψυχολόγου Φωτεινής Τσαλίκογλου, σύμφωνα με την οποία «περίπου ένας στους δύο νέους που είναι άνεργοι παρουσιάζει κάποιας μορφής ψυχολογική διαταραχή».

Όπως τονίζει χαρακτηριστικά ο κ. Ζαϊμάκης, «η έλλειψη εργασίας και προσδοκιών για το μέλλον δε σημαίνει μόνο αδυναμία επαρκούς επιβίωσης, αλλά και μια απουσία εργασιακής ταυτότητας και μια συνεχή ανασφάλεια. Αλλά και οι εργαζόμενοι των 300 ευρώ έχουν να αντιμετωπίσουν την οικονομική και κοινωνική επισφάλεια και τη διαχείριση μιας συνεχούς αβεβαιότητας. Η επένδυση στο μέλλον και η δυνατότητά μας να κάνουμε όνειρα για το αύριο είναι ένας προστατευτικός παράγοντας για την ψυχική μας υγεία. Δυστυχώς, το ψυχοκοινωνικό υπόστρωμα της κρίσης περιορίζει τους ορίζοντες των νέων ανθρώπων».

Ωστόσο, ο κ. Ζαϊμάκης εκφράζει και μια πιο αισιόδοξη οπτική ορισμένων νέων, «που αναζητούν μέσα σε νέες συλλογικότητες, σε δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης, σε κοινωνικούς συνεταιρισμούς νέες μορφές κοινωνικών σχέσεων και προτύπων συμπεριφοράς, που επαναπροσδιορίζουν τις αξίες σε μια πιο ουμανιστική οπτική. Είναι ενεργητικές μορφές αντίστασης, που μπορείς να δεις γύρω σου σε μικρές θεατρικές σκηνές, σε εναλλακτικά καφενεία, σε οικολογικούς συνεταιρισμούς. Πρόκειται για ενεργητικές μορφές αντίστασης ή διαχείρισης των συμπτωμάτων της κρίσης, που ωστόσο δεν αρκούν για την αντιμετώπισή της. Χρειάζεται η μάχη στην κεντρική πολιτική σκηνή, εκεί όπου οι προτάσεις εξόδου από τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση της κρίσης παραμένουν σε αμφιβολία», όπως λέει ο κ. Ζαϊμάκης.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ > ΕΔΩ