Ο Planet Nine είναι ένας θεωρητικός, ανεξερεύνητος γιγαντιαίος πλανήτης στα μυστηριώδη άκρα του ηλιακού μας συστήματος.
Η παρουσία του Planet Nine έχει υποτεθεί ότι εξηγεί τα πάντα, από την κλίση του άξονα περιστροφής του ήλιου έως την φαινομενική συσσώρευση στις τροχιές μικρών, παγωμένων αστεροειδών πέρα από τον Ποσειδώνα.
Υπάρχει όμως;
Η ζώνη Kuiper είναι μια συλλογή από μικρά, παγωμένα σώματα που περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο πέρα από τον Ποσειδώνα, σε αποστάσεις μεγαλύτερες από 30 AU (μία αστρονομική μονάδα ή AU είναι η απόσταση μεταξύ της Γης και του ήλιου). Αυτά τα αντικείμενα Kuiper Belt (KBO) κυμαίνονται σε μέγεθος από μεγάλους ογκόλιθους έως 2.000 χλμ. Τα KBOs είναι εναπομείναντα μικρά κομμάτια πλανητικού υλικού που δεν ενσωματώθηκαν ποτέ σε πλανήτες, παρόμοια με την αστεροειδή ζώνη .
Οι ανακαλύψεις από την πιο επιτυχημένη έρευνα για τα Kuiper Belt μέχρι σήμερα, η Έρευνα για την Προέλευση του Ηλιακού Συστήματος (OSSOS) , προτείνουν μια εξήγηση για τις τροχιές που βλέπουμε. Πολλά από αυτά τα KBO έχουν ανακαλυφθεί ότι έχουν πολύ ελλειπτικές και κεκλιμένες τροχιές, όπως ο Πλούτωνας .
Οι μαθηματικοί υπολογισμοί και οι λεπτομερείς προσομοιώσεις υπολογιστών έδειξαν ότι οι τροχιές που βλέπουμε στη ζώνη Kuiper μπορούν να έχουν δημιουργηθεί μόνο εάν ο Ποσειδώνας σχηματίστηκε αρχικά λίγα AU πιο κοντά στον ήλιο και μετανάστευσε προς τα έξω στην τρέχουσα τροχιά του . Η μετανάστευση του Ποσειδώνα εξηγεί τη διείσδυση των πολύ ελλειπτικών τροχιών στη ζώνη Kuiper και μπορεί να εξηγήσει όλες τις τροχιές KBO που έχουμε παρατηρήσει, εκτός από μια χούφτα KBO σε ακραίες τροχιές που παραμένουν πάντα τουλάχιστον 10 AU πέρα από τον Ποσειδώνα.
Μετά τον Πλούτωνα, το δεύτερο αντικείμενο ζώνης Kuiper - 1992 QB1 - ανακαλύφθηκε το 1992 από τους Αμερικανούς αστρονόμους David Jewitt και Jane Luu χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο 2,2 m στο Mauna Kea της Χαβάης.
Απόδειξη του πλανήτη 9;
Αυτές οι ακραίες τροχιές παρείχαν τα ισχυρότερα στοιχεία για τον Πλανήτη Εννέα. Τα πρώτα λίγα που ανακαλύφθηκαν περιορίζονταν σε ένα τεταρτημόριο του ηλιακού συστήματος. Οι αστρονόμοι αναμένουν να παρατηρούν τροχιές σε διαφορετικούς προσανατολισμούς, εκτός εάν υπάρχει μια εξωτερική δύναμη που τους περιορίζει. Η εύρεση πολλών ακραίων KBO σε τροχιές προς την ίδια κατεύθυνση ήταν μια υπόδειξη ότι κάτι συνέβαινε. Δύο ξεχωριστές ομάδες ερευνητών υπολόγισαν ότι μόνο ένας μεγάλος, πολύ μακρινός πλανήτης μπορούσε να κρατήσει όλες τις τροχιές περιορισμένες σε μέρος του ηλιακού συστήματος και γεννήθηκε η θεωρία του Πλανήτη Εννέα.
Ο Πλανήτης Εννέα θεωρείται ότι είναι πέντε έως 10 φορές πιο ογκώδης από τη Γη, με τροχιά που κυμαίνεται μεταξύ 300-700 AU. Υπήρξαν πολλές δημοσίευσεις προβλέψεων για τη θέση του στο ηλιακό σύστημα, αλλά καμία από τις ομάδες αναζήτησης δεν τον έχει ανακαλύψει ακόμη. Μετά από περισσότερα από τέσσερα χρόνια έρευνας, εξακολουθούν να υπάρχουν μόνο έμμεσες αποδείξεις υπέρ του Planet Nine.
Πολλά όμορφα και εκπληκτικά αντικείμενα μένουν να ανακαλυφθούν στο μυστηριώδες εξωτερικό ηλιακό σύστημα , αλλά μοιάζει απίθανπ ότι το Planet Nine θα είναι ένα από αυτά.