Μήπως θα πρέπει να είμαστε περισσότερο αισιόδοξοι και λιγότερο μοιρολάτρες?
Οι δυσκολίες που περνάνε οι συμπολίτες μας, είναι δυσκολίες από τις οποίες έχομε περάσει κι εμείς.
Στο σχολείο δεν είχαμε κανενός είδους θέρμανσης και από το ανύπαρκτο κυλικείο δεν αγοράζαμε τίποτα. Άντε κανένα κουλουράκι τα "πλουσιόπαιδα ".
Αυτό που θυμάμαι είναι, πως ξεκινούσα για το σχολείο, με τις τσέπες μου γεμάτες σταφίδες.
Στην τάξη μέσα δεν ήμαστε 15-20 παιδιά αλλά καμιά πενηνταριά και τα ξυλιασμένα δάκτυλά μας από την παγωνιά δεν μπορούσαν να κρατήσουν όχι μόνο την πένα αλλά ούτε το μελανοδοχείο.
Το κολατσιό μας ήταν μια φέτα ψωμί πασπαλισμένη με ζάχαρη ή με λάδι κι αλάτσι...
Βέβαια τα σημερινά παιδιά θέλουν σάντουιτς και κρουασάν και δεν είναι δυνατόν να γυρίσομε στη δεκαετία του ΄50 και του ΄60...
Όμως όπως επιζήσαμε τότε, έτσι θα επιζήσομε και τώρα !
Απλά χρειάζεται περισσότερη αλληλεγγύη κι εθελοντισμός και λιγότερη ελεημοσύνη για να μην ψάχνουν τα παιδιά στα σκουπίδια για να φάνε ...
Η ελεημοσύνη μόνο μπαλώνει !
Τερέζα Βαλανάνη
Οι δυσκολίες που περνάνε οι συμπολίτες μας, είναι δυσκολίες από τις οποίες έχομε περάσει κι εμείς.
Στο σχολείο δεν είχαμε κανενός είδους θέρμανσης και από το ανύπαρκτο κυλικείο δεν αγοράζαμε τίποτα. Άντε κανένα κουλουράκι τα "πλουσιόπαιδα ".
Αυτό που θυμάμαι είναι, πως ξεκινούσα για το σχολείο, με τις τσέπες μου γεμάτες σταφίδες.
Στην τάξη μέσα δεν ήμαστε 15-20 παιδιά αλλά καμιά πενηνταριά και τα ξυλιασμένα δάκτυλά μας από την παγωνιά δεν μπορούσαν να κρατήσουν όχι μόνο την πένα αλλά ούτε το μελανοδοχείο.
Το κολατσιό μας ήταν μια φέτα ψωμί πασπαλισμένη με ζάχαρη ή με λάδι κι αλάτσι...
Βέβαια τα σημερινά παιδιά θέλουν σάντουιτς και κρουασάν και δεν είναι δυνατόν να γυρίσομε στη δεκαετία του ΄50 και του ΄60...
Όμως όπως επιζήσαμε τότε, έτσι θα επιζήσομε και τώρα !
Απλά χρειάζεται περισσότερη αλληλεγγύη κι εθελοντισμός και λιγότερη ελεημοσύνη για να μην ψάχνουν τα παιδιά στα σκουπίδια για να φάνε ...
Η ελεημοσύνη μόνο μπαλώνει !
Τερέζα Βαλανάνη