Σε άρθρο με τίτλο "Η πρώτη χώρα: η ΕΕ αγωνίζεται για τη σημασία της μάχης κατά του κορωνοϊού", το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel σημείωσε:
"Ενώ η ΕΕ έχει καταφέρει να επιβιώσει από το Brexit και την κρίση του ευρώ, η κρίση του κορωνοϊού μπορεί να αποδειχθεί ανυπέρβλητη πρόκληση.
"Αντί να προσπαθήσουμε να βρούμε κοινές λύσεις, η ηπειρωτική χώρα μπαίνει σε βαλκανισμό και επιστρέφει στις εθνικές λύσεις. Αντί να βοηθούμε ο ένας τον άλλον, οι χώρες της ΕΕ σώζουν μάσκες προσώπου, όπως οι πανικοβλημένοι Ευρωπαίοι το χαρτί υγείας. Τα κράτη μέλη της ΕΕ απέχουν από την εξαγωγή ιατρικού εξοπλισμού στην Ιταλία - η χώρα της ΕΕ που μέχρι στιγμής έχει πληγεί περισσότερο από την πανδημία - και μάλιστα επισκίασε την έλλειψη ευρωπαϊκής αλληλεγγύης που επέδειξε ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν στην κρίση των προσφύγων.
«Οι Ευρωπαίοι μοιράζονται ακόμη και το ερώτημα πώς να καταπολεμήσουν τον ιό», ενώ η Γερμανία είναι πρόθυμη να αποτρέψει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους από το να αντιμετωπίσουν τον ιό και να μολυνθούν, οι Κάτω Χώρες θέλουν να δουν όσο το δυνατόν περισσότερους υγιείς ανθρώπους να καταπολεμήσουν το COVID-19. Το μήνυμα είναι σαφές: Όταν τα πράγματα γίνονται σοβαρά, κάθε κράτος μέλος εξακολουθεί να λειτουργεί μόνο του - ακόμη και στα 60 χρόνια μετά την ίδρυση της κοινότητας».
Εν τω μεταξύ, στην Ιταλία, μια έρευνα σε εθνικό επίπεδο που δημοσιεύθηκε στις 18 Μαρτίου διαπίστωσε ότι το 88% των Ιταλών πιστεύει ότι η ΕΕ δεν βοηθά τη χώρα τους. Μόνο το 4% σκέφτηκε το αντίθετο, ενώ το 8% δεν είχε γνώμη. Περισσότεροι από τα δύο τρίτα (67%) των Ιταλών δήλωσαν ότι πιστεύουν ότι η συμμετοχή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί μειονέκτημα για τη χώρα τους.
Πέρα από το γερμανική ιδιοτέλεια με το ευρωομόλογο, οι Ευρωπαίοι έχουν επιδείξει λίγη από την πολυδιάστατη πολυμερή αλληλεγγύη που έχει πωληθεί για δεκαετίες στον υπόλοιπο κόσμο ως θεμέλιο της ευρωπαϊκής ενότητας. Η μοναδική ταυτότητα της εξουσίας της ΕΕ, που λέγεται ότι είναι ένα πρότυπο για μια μετενθνική παγκόσμια τάξη, έχει αποδειχθεί ότι είναι μια κενή μυθοπλασία.
Τις τελευταίες εβδομάδες, τα κράτη μέλη της ΕΕ έκλεισαν τα σύνορά τους, απαγόρευσαν τις εξαγωγές κρίσιμων προμηθειών και παρακράτησαν την ανθρωπιστική βοήθεια.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, εγγυητής του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, αντιμετώπισε με την απαράμιλλη περιφρόνηση την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, την Ιταλία, στην μοναδική ώρα της ανάγκης της. Τα κράτη μέλη που πλήττονται χειρότερα από την πανδημία - την Ιταλία και την Ισπανία - έχουν αφήσει τα άλλα κράτη μέλη να φροντίσουν για τον εαυτό τους, πέρα από τον Μακρόν.
Οι σπόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης φυτεύτηκαν στις στάχτες του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Τον Μάιο του 1949, ο Robert Schuman, ένας από τους ιδρυτές της ΕΕ, ανακοίνωσε με τόλμη τη δημιουργία ενός νέου παγκόσμιου συστήματος:
«Πραγματοποιούμε ένα μεγάλο πείραμα, την εκπλήρωση του ίδιου επαναλαμβανόμενου ονείρου που για δέκα αιώνες έχει πλάθεται από τους λαούς της Ευρώπης: δημιουργώντας μεταξύ τους μια οργάνωση που τερματίζει τον πόλεμο και εγγυάται μια αιώνια ειρήνη».
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, εδώ και εφτά δεκαετίες, τώρα ξετυλίγεται σε πραγματικό χρόνο - σε εβδομάδες. Μετά την εγκαθίδρυση της σκόνης της πανδημίας του κοροναϊού, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ θα συνεχίσουν να λειτουργούν όπως και πριν. Πολύ μεγάλο πολιτικό και οικονομικό κεφάλαιο έχει επενδυθεί στο ευρωπαϊκό σχέδιο για τις ευρωπαϊκές ελίτ να κάνουν διαφορετικά. Ωστόσο, η έλξη της ΕΕ ως μετα-εθνικού μοντέλου για τους δικούς της πολίτες, και λιγότερο για τον υπόλοιπο κόσμο, θα έχει περάσει.
Πρόσφατα παραδείγματα μονομερούς επιδίωξης του εθνικού συμφέροντος από ευρωπαίους ηγέτες, πολλοί εκ των οποίων υποστηρίζουν δημοσίως τον παγκοσμιοποιημένο αλλά σε περιόδους απελπισίας αγκαλιάζουν τον εθνικισμό.
Τί να την κάνουμε αυτή την Γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση; Να δουλεύουμε όλοι για τους Γερμανούς; Να καταρακώνουμε τον πλούτο και την προοπτική μας; Ποια Ευρωπαϊκή Ένωση, αλήθεια; Των μνημονίων και της υποθήκευσης των πόρων; Για άλλη μια φορά η Γερμανία πληγώνει την Ευρώπη... και Tο ευρωπαϊκό οικοδόμημα κινδυνεύει να χάσει τον λόγο ύπαρξής του.
Το ερώτημα έχει τεθεί δραματικά για αυτή την αυτή την εγωιστική, διχασμένη Ευρώπη, όπως την αποκάλεσε ο Μακρόν με αφορμή το Ευρωομόλογο: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ «ΑΟΥΣΒΙΤΣ» 2020: Πάει για διάλυση η Ε.Ε.;
Δύσκολοι Καιροί... ξανά δύσκολοι!
Mr Thinker