Η σπουδαία Άλκη Ζέη, μια μέρα ανοιξιάτικη μέσα στο χειμώνα, πήρε τη μωβ ομπρέλα της, αποχαιρέτησε το καπλάνι της βιτρίνας, και ξεκίνησε να περπατά κοντά στις ράγες.. ταξιδεύοντας για άλλους κόσμους.
Με έναν τρόπο χαρακτηριστικό της, έντιμο προς τα παιδιά, μίλησε και θα συνεχίσει να μιλά στην ψυχή τους...
Μια σπουδαία συγγραφέας, που μέσα από τις λέξεις της, μας μετέφερε σαν παιδιά, σε άλλες εποχές, σε κόσμους ξεχωριστούς.Πλήρης ημερών, πλήρης εμπειριών, θα μείνει μέσα από τα βιβλία της που σε πείσμα των καιρών, θα διαβάζονται κι από τις επόμενες γενιές...
Η ίδια είχε πει:
Τώρα αρχίζω να μην βάζω πια όρια. Τώρα λέω «μετράνε οι στιγμές», όχι τα χρόνια. Πηγαίνω σε εκδηλώσεις, σε σχολεια, ταξιδεύω. Το παρακάνω. Πηγαίνω και στο θέατρο, όχι πολύ. Στη ζωή με απογοητεύουν αυτοί που έχω πιστέψει, όχι εκείνοι στους οποίους δεν πίστεψα ποτέ. Να σας πω ακόμα αμφιβάλλω για μένα, όταν ακούω τόσα πολλά κοπλιμέντα. Δεν αισθάνομαι επιτυχημένη.Τι ονειρεύομαι; Για το μέλλον; Τόσο μακρύ δεν το βλέπω. Ονειρεύομαι να περάσω καλά τον καιρό που μου απομένει. Δεν ξέρεις ποτέ πόσος είναι αυτός ο καιρός.
Αν διάλεξα να γράψω για παιδιά είναι γιατί θέλησα να αποτυπώσω όσα σημαντικά έζησε η γενιά µου, που φοβάμαι µην ξεχαστούν όταν θα έχουμε φύγει εμείς.Το καπλάνι της βιτρίνας είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό και περιγράφει τα παιδικά µου χρόνια στη Σάμο.Έγραψα τον Μεγάλο περίπατο του Πέτρου για να μάθουν τα παιδιά για την Κατοχή και την Αντίσταση.Ο θείος Πλάτων είναι η ιστορία µε το πάνινο γαϊδουράκι, δώρο του θείου Πλάτωνα στα παιδιά µου, όταν ζούσαμε στη Ρωσία.Στο βιβλίο Κοντά στις ράγιες η ηρωίδα µου η Σάσα είμαι εγώ, σε µια άλλη εποχή όμως από αυτή που περιγράφεται στο βιβλίο.Δυο ξεχωριστοί κόσμοι, παιδιά και μεγάλοι, που ζουν και αντιλαμβάνονται διαφορετικά τα γεγονότα, μικρά και μεγάλα· χωράνε όλοι κάτω από µια Μωβ ομπρέλα.Στον Ψεύτη παππού δεν γράφω για γεγονότα της Ιστορίας, αλλά µια σύγχρονη ιστορία. Ο παππούς όμως είναι ο ίδιος Ιστορία.Άλκη Ζέη
Σοφία Παπαηλιάδου | loveletters.gr