Ανακοινώθηκε χτες η συγκρότηση κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού» στη Γερμανία στην οποία θα συμμετάσχουν η δεξιά Χριστιανοδημοκρατική Ενωση (CDU) το κεντροαριστερό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) και η ακροδεξιά Χριστιανοκοινωνική Ενωση (CSU) της Βαυαρίας.
Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς από πολιτική σκοπιά. Από μαθηματικής πλευράς των εκλογικών αποτελεσμάτων, θα μπορούσε άριστα να είχε σχηματιστεί μια κεντροαριστερή κυβέρνηση με πολύ μεγαλύτερη ιδεολογικοπολιτική συνοχή, αποτελούμενη από τους σοσιαλδημοκράτες, τους αριστερούς και τους οικολόγους, η οποία θα διέθετε απόλυτη πλειοψηφία στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο.
Οι 192 έδρες των σοσιαλδημοκρατών, οι 64 των αριστερών και οι 63 των Πράσινων κάνουν αθροιστικά 319 έδρες έναντι των 311 των δεξιών CDU και CSU και φυσικά συνιστούν απόλυτη πλειοψηφία στις 630 έδρες του γερμανικού κοινοβουλίου, αφού υπερβαίνουν το κατώτατο όριο αυτοδυναμίας των 316 εδρών. Αυτά όμως είναι κοινοβουλευτικά μαθηματικά χωρίς την παραμικρή πολιτική βαρύτητα στις σημερινές συνθήκες. Ο «μεγάλος συνασπισμός» της Δεξιάς με την Κεντροαριστερά δεν συγκροτήθηκε επειδή δεν υπήρχαν άλλες δυνατότητες σχηματισμού κυβέρνησης. Υπήρχαν και παραϋπήρχαν. Το ζήτημα όμως είναι εντελώς διαφορετικό: ποια πολιτική πρέπει να υπηρετηθεί; Αυτό καθορίζει και το ποια κυβέρνηση θα σχηματιστεί βάσει του κριτηρίου ποιος συνδυασμός συνασπισμού κομμάτων είναι ο καταλληλότερος για να υπηρετήσει αυτή την πολιτική. Αυτήν τη στιγμή, λοιπόν, η Γερμανία επεκτείνει και βαθαίνει την ηγεμονία της σε ολόκληρη την Ευρώπη και φυσικά πρώτα απ' όλα στα κράτη της Ευρωζώνης και στη συνέχεια στις υπόλοιπες χώρες που συναπαρτίζουν την ΕΕ.
Πρόκειται για προσπάθεια κολοσσιαίας πολιτικής σημασίας, η οποία εύστοχα αποκλήθηκε Τέταρτο Ράιχ. Για να έχει πιθανότητες επιτυχίας αυτή η γερμανική επιδίωξη, είναι απολύτως αναγκαία προϋπόθεση η συσπείρωση της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας - δηλαδή των δύο κομμάτων-πυλώνων του πολιτικού συστήματος της Γερμανίας, των κεντροαριστερών σοσιαλδημοκρατών και των δεξιών χριστιανοδημοκρατών. Θα ήταν αστείο να επιχειρεί το Βερολίνο να επιβάλει την ηγεμονία του μέσω της οικονομίας σε όλη την Ευρώπη και να μην είναι σύμφωνη και συσπειρωμένη πάνω στον στόχο αυτόν σύσσωμη η πολιτική του ηγεσία. Ιδίως τώρα που κλιμακώνονται οι αντιδράσεις όχι μόνο των λαών της Ευρώπης αλλά και των αστικών τάξεων των κρατών της Ευρωζώνης, με αποτέλεσμα να διογκούται διαρκώς ο αντιγερμανισμός σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο.
Οι σοσιαλδημοκράτες σαφώς και χρησιμοποιούνται ως δεκανίκι μιας σκληρής δεξιάς και ηγεμονικής γερμανικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η παρουσία τους όμως στη γερμανική κυβέρνηση δεν είναι τυπική, απλά και μόνο για να συμπληρωθούν οι αναγκαίοι βουλευτές για μια ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Καθώς η Γερμανία στρέφεται πλέον εναντίον όλης της υπόλοιπης Ευρώπης, οι ελίτ της που προωθούν αυτό τον ηγεμονισμό έχουν ανάγκη και τη συσπείρωση ολόκληρου του γερμανικού λαού γύρω τους ή τουλάχιστον του μέγιστου δυνατού μέρους του. Ακριβώς αυτό τον ρόλο της προσέλκυσης των λαϊκών μαζών της Γερμανίας καλείται να προωθήσει το SPD μέσω της συμμετοχής του στην κυβέρνηση της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Τέτοια θέματα αφορούσαν οι δίμηνες διαπραγματεύσεις των χριστιανοδημοκρατών με τους σοσιαλδημοκράτες. Κατέληξαν όντως στην πανηγυρική χαλάρωση της λιτότητας στο εσωτερικό της Γερμανίας!
Οταν η Μέρκελ αποδέχεται από τις αρχές του 2017 να γενικευθεί υποχρεωτικός κατώτατος μισθός 8,5 ευρώ την ώρα, αυτό σημαίνει κατώτατο μισθό για όποιον εργάζεται 40 ώρες την εβδομάδα πάνω από 1.500 ευρώ τον μήνα! Τι σύγκριση μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στα 1.500 ευρώ του Γερμανού και στα 580 ευρώ του Ελληνα; Προφανώς καμία. Αυτή η διαφορά όμως έχει σοβαρότατες πολιτικές επιπτώσεις. Αναφερόμενοι απλώς σε έμμεσες ενδείξεις, αξίζει να τονίσουμε ότι ενώ σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης και της υπόλοιπης ΕΕ η αναπτυσσόμενη αντιπάθεια προς το ευρώ και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση εκδηλώνεται πριν απ' όλα με σφοδρότατη απαξίωση του κύρους των εθνικών κυβερνήσεων, οι οποίες σχεδόν παντού στην ΕΕ συντρίβονται και καταβαραθρώνονται στις εκλογές, στη Γερμανία αντιθέτως το... 74% των ερωτηθέντων σε σχετικές δημοσκοπήσεις έχουν θετική γνώμη για τους πολιτικούς ηγέτες, την κυβέρνηση και το πολιτικό τους σύστημα! Αυτό λέει πολλά...
Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ