«Το
μεγάλο φαγοπότι» (1974) του Μάρκο Φερέρι. Παρηκμασμένοι αστοί
συγκεντρώνονται σε μια βίλα και καταβροχθίζουν εδώδιμα και κοσμοθεωρίες
μέχρι τελικής εξαντλήσεως.
Μια
ματιά στα στοιχεία που αναδείχθηκαν από την έρευνα της εταιρείας
«Nexia» στην ΠΑΕ Άρης πρώτα σε σοκάρει και αμέσως σου θυμίζει ταινία του
Μάρκο Φερέρι «Το μεγάλο φαγοπότι»! Ο διαχειριστικός έλεγχος αποτύπωσε
τη σχέση παράγοντες-μεταγραφές-χρήματα! Η διαπίστωση του πορίσματος
είναι εντυπωσιακή: Ο Άρης απέκτησε σε διάστημα 8 χρόνων 194 παίκτες,
συνολικού κόστους 60 εκατ. ευρώ! Ναι, δεν έγινε λάθος «φωτοσύνθεσης»,
που λέγαμε πριν είκοσι χρόνια. 194 μεταγραφές διά του 8, ίσον με 24 και
κάτι μεταγραφές ανά σεζόν! Με χρήματα μάλιστα τα οποία δεν έχουν
καταβληθεί στο σύνολό τους, όπως και το ότι ο Σέρχιο Κόκε, που
εμφανίζεται να έχει λάβει εμπόρευμα αξίας χιλιάδων ευρώ από την μπουτίκ
της ομάδας! Μαζί με όλα αυτά και ο εντοπισμός παραστατικού που
αντιστοιχεί σε προκαταβολή που εισέπραξε ο Άρης από άλλη ομάδα για τη
μεταγραφή παίκτη, η οποία όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ! Κι άλλες πολλές
ιστορίες...
Δε
στεκόμαστε στον Άρη. Αφορμή είναι για το σχολιασμό μας για τον τρόπο με
τον οποίο πολλές διοικήσεις και πρόεδροι μπαίνουν στις ΠΑΕ για να
οικονομήσουν ή να κάνουν το κομμάτι τους και να τους δοξάσουμε,
καταχρεώνοντας την ομάδα. Έτσι, έχουμε ένα σύνολο υπερχρεωμένων ομάδων
μέσα σε ένα «μπουγαδιάρικο» σύστημα, που θεωρεί το ποδόσφαιρο ένα καλό
τρόπο να βγάζεις χρήματα στις κρίσιμες εποχές, με τη συνδρομή των
μάνατζερς. Ουσιαστικά πρόκειται - αν δεν το έχουν καταλάβει - για ένα
παράλληλο «θηρίο» που κατατρώγει το ποδόσφαιρο, όπως ο παράνομος
στοιχηματισμός.
Πέρα
από τις "χειραγωγημένες" - παρά την εκλογή τους - διοικήσεις των
ποδοσφαιρικών Αρχών, η πολιτική έχει τεράστια ευθύνη για τη διαμόρφωση
του χρεωκοπημένου σκηνικού και στον αθλητισμό, με τις Α.Ε. που ξεκίνησαν
με τη διαπλοκή, πέρασαν από τους επιτήδειους και συνεχίζουν με τους
«αόρατους επενδυτές», πλην εξαιρέσεων.
Το
ζήτημα είναι στις πλείστες των περιπτώσεων ότι δεν τηρούνται οι νόμοι
στις εσωτερικές διαδικασίες, αφού πολλά Δ.Σ. είναι στην τσέπη του
προέδρου και οι καλώς εννοούμενοι αντιπολιτευόμενοι ή μέτοχοι δεν έχουν
επιρροή μπροστά στον ηγέτη και συχνά στις οργανωμένες ομάδες φανατικών,
που μπαίνουν ασπίδα. Και πάντα την πληρώνει η ομάδα. Οι περισσότερες
άλλωστε έχουν καμπουριάσει από τα χρέη, άλλες τις πλήρωσε ακριβά το
Δημόσιο, κι άλλες εκείνοι που έχασαν δεδουλευμένα χρήματα.