Σε αυτές τις σκληρές για την κοινωνία εποχές, ο αθλητισμός δεν αντιμετωπίζεται ως έκφραση κοινωνικού αγαθού, όσο κι αν αποτελεί διέξοδο για ανάσες ζωτικής σημασίας και «εργαλείο» αντιμετώπισης λογής κινδύνων που αναδεικνύει η πραγματικότητα της καθημερινής ζωής σε συνθήκες κρίσης. Θα περιμέναμε να το έβλεπαν έτσι οι κυβερνήσεις, αλλά στα στοιχεία που εμφανίζονται στον προϋπολογισμό του 2014, ο αθλητισμός μπαίνει στα «μετράδια» της λογικής των άκρατων ιδιωτικοποιήσεων, καθώς οι προβλέψεις επιφέρουν νέα χτυπήματα στην όποια έννοια του «κοινωνικού αγαθού».
Δε χρειάζεται φιλοσοφία, βλέποντας την επιχείρηση συρρίκνωσης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (βασικός πυλώνας), το γύρισμα της πλάτης στις Αθλητικές Ομοσπονδίες και την αποστροφή στο μαζικό αθλητισμό, να καταλάβεις ότι όλα αυτά θα μας βγάλουν σε μια καινούργια μέρα που μπορεί να είναι γκρίζα. Από την εξουσία της κεντρικής πολιτικής σκηνής είναι ζήτημα αν υπάρχει άνθρωπος να συνυπολογίζει την αρνητική επίδραση από τις συρρικνώσεις στην ίδια την παιδεία και για τον αθλητισμό, όπως και μια σειρά περικοπών στα απαραίτητα μαθήματα φυσικής αγωγής. Αν μάλιστα δεν υπήρχαν Δήμοι με ανοικτές κεραίες, όπως έχει σχετισθεί ο Δήμος Ηρακλείου για τον αθλητισμό του ευρύτερου κοινού, τα πράγματα ίσως να είχαν ήδη γνωρίσει την κατάρρευση.
Δε χρειάζεται φιλοσοφία, βλέποντας την επιχείρηση συρρίκνωσης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (βασικός πυλώνας), το γύρισμα της πλάτης στις Αθλητικές Ομοσπονδίες και την αποστροφή στο μαζικό αθλητισμό, να καταλάβεις ότι όλα αυτά θα μας βγάλουν σε μια καινούργια μέρα που μπορεί να είναι γκρίζα. Από την εξουσία της κεντρικής πολιτικής σκηνής είναι ζήτημα αν υπάρχει άνθρωπος να συνυπολογίζει την αρνητική επίδραση από τις συρρικνώσεις στην ίδια την παιδεία και για τον αθλητισμό, όπως και μια σειρά περικοπών στα απαραίτητα μαθήματα φυσικής αγωγής. Αν μάλιστα δεν υπήρχαν Δήμοι με ανοικτές κεραίες, όπως έχει σχετισθεί ο Δήμος Ηρακλείου για τον αθλητισμό του ευρύτερου κοινού, τα πράγματα ίσως να είχαν ήδη γνωρίσει την κατάρρευση.
Αν το σημείο αναφοράς είναι οι μνημονιακές επιλογές όπως με τον ΟΠΑΠ, δε χρειάζεται να περιμένουμε επιλογές που θα έχουν στον πυρήνα τους το συμφέρον της κοινωνίας. Αφού απουσιάζει παντελώς η όποια εναλλακτική πρόταση προώθησης και στήριξης προγραμμάτων με σημείο αναφοράς τον κοσμάκη. Εκείνον που καθημερινά ταλαιπωρείται και βρίσκεται με πτοημένο ηθικό, από όσα βιώνει ή όσα πληροφορείται για κομμένο ηλεκτρικό, θανάτους από μαγκάλια, αυτοκτονίες και άλλα...
Την ίδια περίοδο που πακτωλός εκατομμυρίων ευρώ πάει κι έρχεται σε Α.Ε. του αθλητισμού που ενισχύουν σχέδια παραγόντων με συγκεκριμένη ταυτότητα και που διαπλέκονται με κομματικές επιλογές. Βαρεθήκαμε πια αυτού του είδους το φαγοπότι, στο στρωμένο τραπέζι τους, με τα δανεικά των δισ. ευρώ που έχουν φορτωθεί στις πλάτες και στο μέλλον των ανθρώπων. Ως πότε παλικάρια..;