Δεν είναι η πρώτη φορά, δε θα είναι ούτε η τελευταία. Δυστυχώς. Ένα
αθώο κοριτσάκι πλήρωσε με τη ζωή του την αδυναμία της μητέρας του να
της παράσχει το στοιχειώδες αγαθό της θέρμανσης. Προηγήθηκαν πέρυσι δύο
φοιτητές, που έχασαν εξίσου άδικα τη ζωή τους, διότι και εκείνοι δεν
είχαν χρήματα για να ζεσταθούν.
Τότε βρέθηκαν κάποιοι - από εκείνους που στα κανάλια μιλάνε συνεχώς
για «οδυνηρές αλλά απαραίτητες θυσίες», θυσίες φυσικά των άλλων, διότι
εκείνοι το μόνο που έχουν θυσιάσει είναι η... τέταρτη Μερτσέντες ή το
τρίτο σαλέ τους στην Ελβετία - να εκφραστούν απαξιωτικά ακόμη και για τη
νοημοσύνη των φοιτητών, που άναψαν μαγκάλι και δεν εξασφάλισαν τη ροή
αέρα στο σπίτι τους. Είμαι σίγουρος ότι θα βρεθούν κάποιοι - οι ίδιοι
"κάποιοι" - να πουν τα ίδια και σε αυτήν την περίπτωση.
Θα βρεθούν κι άλλοι - χειρότερα ανθρωποειδή αυτοί - να πουν:
«Εντάξει, μωρέ, δεν ήταν και Ελληνίδα, Σέρβα ήταν». Με αυτούς δεν αξίζει
να ασχοληθεί κανείς, είναι υπάνθρωποι, δίχως την ελπίδα ανάνηψης. Και
ελάχιστοι εξ αυτών (ευτυχώς) έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν τις ζωές μας.
Όμως οι άλλοι, οι κουστουμάτοι κύριοι που τρώνε με 48 μασέλες, είτε
ως μέλη της κυβέρνησης, είτε έχοντας ως επιχειρηματίες προνομιακή σχέση
με το κράτος, είτε ως καρεκλοκένταυροι μεγαλοπαράγοντες, αυτοί είναι
κάποιοι με τους οποίους οφείλω να ασχοληθώ.
Οφείλω να τους πετάξω στα μούτρα δίχως καμία περιστροφή το θάνατο
ενός 13χρονου κοριτσιού. Ενός αθώου κοριτσιού, το μόνο "έγκλημα" του
οποίου ήταν ότι είχε γεννηθεί σε μια οικογένεια που δεν μπορούσε να του
παράσχει τα απαραίτητα. Μια οικογένεια φτωχή, μια μάνα που είχε μείνει -
ως συνέπεια των "επώδυνων αλλά απαραίτητων" μέτρων και της πολιτικής
λιτότητας που εφαρμόζεται επί δικαίους και αδίκους - άνεργη και δίχως το
παραμικρό εισόδημα.
Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στην ίδια θέση με την
τραγική 54χρονη μάνα. 300.000 οικογένειες στην επικράτεια ζουν σήμερα σε
σπίτια τα οποία δεν ηλεκτροδοτούνται! Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο ένας στους
11 κατοίκους της χώρας δεν έχει πρόσβαση στο απολύτως στοιχειώδες αγαθό
του ηλεκτρικού ρεύματος. Λόγω οικονομικής αδυναμίας. Εξαιτίας της
απολύτως ανάλγητης πολιτικής, που βλέπει νούμερα εκεί όπου υπάρχουν
άνθρωποι και οικονομικά πλεονάσματα εκεί όπου περισσεύουν οι ανθρώπινες
τραγωδίες.
Φτάνει πια! Έως εδώ!
Τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Δεν είναι δυνατόν να
συνεχιστεί αυτό. Οι εκπρόσωποι των δανειστών, εκτελώντας εντολές των
αφεντικών τους, προσπαθούν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε Βραζιλία ή
Μπαγκλαντές. Προσπαθούν οι θάνατοι από μαγκάλια να γίνουν καθημερινότητα
και να μη μας φαίνονται "τόσο τραγικοί", όπως συνηθίσαμε στις
καθημερινές αυτοκτονίες ανθρώπων που δεν αντέχουν να ζουν στην ανέχεια.
Η κυβέρνηση συναινεί, αφού παίρνει εντολές από τα μεγάλα οικονομικά
συμφέροντα που της επέτρεψαν να αναρριχηθεί στην εξουσία και την
κρατάνε σε αυτήν με νύχια και με δόντια.
Εμείς, τι στα κομμάτια κάνουμε; Ανάβουμε το μαγκάλι μας και
πεθαίνουμε ήσυχα-ήσυχα για να μην ενοχλούμε τους γείτονες και να μη
θέσουμε σε κίνδυνο τα κέρδη των διαφόρων μεγαλοκαρχαριών;
Ή παίρνουμε την τύχη μας στα χέρια μας και βροντοφωνάζουμε στους
ανάλγητους κοστουμαρισμένους δήμιους «φτάνει πια! Ως εδώ και μη παρέκει!
Θέλουμε τη ζωή μας πίσω»;
neakriti.gr