Η εισήγηση των τεχνοκρατών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προς τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών του έχει μια δωρική λιτότητα και είναι εξαιρετικά αποτελεσματική:..
«Θέλετε να λύσετε αμέσως το πρόβλημα του δημόσιου χρέους που είναι υψηλότατο σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες; Αρπάξτε τα λεφτά όλων αυτών που έχουν καταθέσεις, φτωχών και πλούσιων!» είναι το νόημά της.
Για αρχή μπορείτε να ξεκινήσετε με κατάσχεση του 10% των χρημάτων όλων των καταθετών, σε όλους ανεξαιρέτως τους τραπεζικούς λογαριασμούς καταθέσεων, προτείνει το ΔΝΤ στις κυβερνήσεις, των κρατών της Ευρωζώνης ιδίως. Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ μιλούν για έναν έκτακτο φόρο που δήθεν θα επιβληθεί μία και μοναδική φορά.
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Οι πολιτικοί όμως καταλαβαίνουν το νόημα της πρότασης του ΔΝΤ: έτσι και εισαχθεί η αρπαγή από το κράτος τμήματος των καταθέσεων όλων των πολιτών, έστω και αν ειπωθεί ότι είναι για μία και μοναδική φορά, τι εμποδίζει να επαναληφθεί αργότερα με την ίδια ή με διαφορετική δικαιολογία;
Το παν είναι η πρώτη ληστεία, από εκεί και πέρα οι κυβερνήσεις θα μπορούν να κατάσχουν τα λεφτά του κοσμάκη όποτε θελήσουν. Τα ίδια άλλωστε δεν έλεγαν και στους Ελληνες οι μνημονιακές κυβερνήσεις όταν επέβαλαν τη δήθεν «έκτακτη εισφορά» που μονιμοποιήθηκε χωρίς καμία αντίδραση, το «χαράτσι» στα ακίνητα, με απειλή να κόβουν το ηλεκτρικό ρεύμα σε όποιον δεν το πληρώνει και τώρα το μονιμοποιούν, το επεκτείνουν και το αυξάνουν με τους νέους, μόνιμους και τυπικά φόρους επί των ακινήτων;
Το ίδιο θα γίνει σε παγκόσμια κλίμακα, αν επιτραπεί από τους λαούς να κλέβουν οι κυβερνήσεις τις καταθέσεις τους κατά το πρότυπο του δεξιού προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη. Είναι ομολογουμένως εντυπωσιακός ο τρόπος πάντως που το ΔΝΤ συγκαλύπτει με τεχνοκρατικούς όρους τη μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της ανθρωπότητας που προτείνει.
«Μία εφάπαξ φορολόγηση κεφαλαίου;» αναρωτιούνται δήθεν οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ σε έναν μεσότιτλο της έκθεσής τους και αμέσως μετά αρχίζουν περιχαρείς να μας ενημερώνουν ότι «η οξεία επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών σε πολλές χώρες έχει αναβιώσει το ενδιαφέρον για μία ''φορολόγηση κεφαλαίου'' -έναν εφάπαξ φόρο στον ιδιωτικό πλούτο- ως ένα εξαιρετικό μέτρο για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του χρέους».
Οντως «εξαιρετικό» το μέτρο της κατάσχεσης καταθέσεων, αλλά οι πανευτυχείς οικονομολόγοι του ΔΝΤ συνεχίζουν ακάθεκτοι να προβάλλουν την ιδέα τους, με την οποία είναι εμφανώς κατενθουσιασμένοι. «Υπάρχει εκπληκτικά ευρύ πλήθος εμπειριών για να αντλήσουμε από αυτές, καθώς τέτοιοι φόροι υιοθετήθηκαν πλατιά στην Ευρώπη μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και στη Γερμανία και την Ιαπωνία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο» γράφουν, έχοντας προφανώς την αίσθηση ότι διδάσκουν από καθέδρας.
Στην πραγματικότητα αποδεικνύουν τον πολιτικό κρετινισμό τους! Ποιος θέλει να μιμηθεί π.χ. πλευρές της οικονομικής πολιτικής της ηττημένης Γερμανίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με τον υπερπληθωρισμό και τελικά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία; Ποιος σημερινός πολιτικός ηγέτης ζηλεύει και θα ήθελε να αντιγράψει οικονομικά μέτρα (όπως η κατάσχεση καταθέσεων) στις ισοπεδωμένες και υπόδουλες στους Αμερικανούς, ηττημένες κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χώρες της Γερμανίας και της Ιαπωνίας;
Αυτές οι «ασήμαντες λεπτομέρειες» όμως δεν πτοούν τους οικονομολόγους του ΔΝΤ, οι οποίοι ανενδοίαστα βγάζουν τη συνταγή για τις χώρες της Ευρωζώνης! «Οι συντελεστές φορολόγησης που απαιτούνται για να μειώσουν το δημόσιο χρέος σε επίπεδο προ κρίσης είναι αρκετά μεγάλοι: η ελάττωση της αναλογίας χρέους (σ.σ. προς το ΑΕΠ) στα επίπεδα του τέλους του 2007 θα απαιτούσε (για ένα δείγμα 15 χωρών της Ευρωζώνης) έναν συντελεστή φορολόγησης γύρω στο 10% στα νοικοκυριά με θετικό καθαρό πλούτο» αποφαίνονται με περισπούδαστο ύφος.
Το παν είναι η πρώτη ληστεία, από εκεί και πέρα οι κυβερνήσεις θα μπορούν να κατάσχουν τα λεφτά του κοσμάκη όποτε θελήσουν. Τα ίδια άλλωστε δεν έλεγαν και στους Ελληνες οι μνημονιακές κυβερνήσεις όταν επέβαλαν τη δήθεν «έκτακτη εισφορά» που μονιμοποιήθηκε χωρίς καμία αντίδραση, το «χαράτσι» στα ακίνητα, με απειλή να κόβουν το ηλεκτρικό ρεύμα σε όποιον δεν το πληρώνει και τώρα το μονιμοποιούν, το επεκτείνουν και το αυξάνουν με τους νέους, μόνιμους και τυπικά φόρους επί των ακινήτων;
Το ίδιο θα γίνει σε παγκόσμια κλίμακα, αν επιτραπεί από τους λαούς να κλέβουν οι κυβερνήσεις τις καταθέσεις τους κατά το πρότυπο του δεξιού προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη. Είναι ομολογουμένως εντυπωσιακός ο τρόπος πάντως που το ΔΝΤ συγκαλύπτει με τεχνοκρατικούς όρους τη μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της ανθρωπότητας που προτείνει.
«Μία εφάπαξ φορολόγηση κεφαλαίου;» αναρωτιούνται δήθεν οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ σε έναν μεσότιτλο της έκθεσής τους και αμέσως μετά αρχίζουν περιχαρείς να μας ενημερώνουν ότι «η οξεία επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών σε πολλές χώρες έχει αναβιώσει το ενδιαφέρον για μία ''φορολόγηση κεφαλαίου'' -έναν εφάπαξ φόρο στον ιδιωτικό πλούτο- ως ένα εξαιρετικό μέτρο για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του χρέους».
Οντως «εξαιρετικό» το μέτρο της κατάσχεσης καταθέσεων, αλλά οι πανευτυχείς οικονομολόγοι του ΔΝΤ συνεχίζουν ακάθεκτοι να προβάλλουν την ιδέα τους, με την οποία είναι εμφανώς κατενθουσιασμένοι. «Υπάρχει εκπληκτικά ευρύ πλήθος εμπειριών για να αντλήσουμε από αυτές, καθώς τέτοιοι φόροι υιοθετήθηκαν πλατιά στην Ευρώπη μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και στη Γερμανία και την Ιαπωνία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο» γράφουν, έχοντας προφανώς την αίσθηση ότι διδάσκουν από καθέδρας.
Στην πραγματικότητα αποδεικνύουν τον πολιτικό κρετινισμό τους! Ποιος θέλει να μιμηθεί π.χ. πλευρές της οικονομικής πολιτικής της ηττημένης Γερμανίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με τον υπερπληθωρισμό και τελικά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία; Ποιος σημερινός πολιτικός ηγέτης ζηλεύει και θα ήθελε να αντιγράψει οικονομικά μέτρα (όπως η κατάσχεση καταθέσεων) στις ισοπεδωμένες και υπόδουλες στους Αμερικανούς, ηττημένες κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χώρες της Γερμανίας και της Ιαπωνίας;
Αυτές οι «ασήμαντες λεπτομέρειες» όμως δεν πτοούν τους οικονομολόγους του ΔΝΤ, οι οποίοι ανενδοίαστα βγάζουν τη συνταγή για τις χώρες της Ευρωζώνης! «Οι συντελεστές φορολόγησης που απαιτούνται για να μειώσουν το δημόσιο χρέος σε επίπεδο προ κρίσης είναι αρκετά μεγάλοι: η ελάττωση της αναλογίας χρέους (σ.σ. προς το ΑΕΠ) στα επίπεδα του τέλους του 2007 θα απαιτούσε (για ένα δείγμα 15 χωρών της Ευρωζώνης) έναν συντελεστή φορολόγησης γύρω στο 10% στα νοικοκυριά με θετικό καθαρό πλούτο» αποφαίνονται με περισπούδαστο ύφος.
Αρπάξτε δηλαδή το 10% των καταθέσεων κάθε πολίτη, λένε στις κυβερνήσεις των κρατών ιδίως που ανήκουν στην Ευρωζώνη και την ΕΕ! Δεν φτάνει δηλαδή που οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γδέρνουν ζωντανούς φορολογικά τους πολίτες, να τους κλέψουν και τις καταθέσεις τις παρακινεί το ΔΝΤ!