Ο μεσάζων, ο αληθινός επαγγελματίας, γνωρίζει το χώρο, ποντάρει σε σένα, αν όχι δεν σε αναλαμβάνει, και σε πατρονάρει, προς όφελος και των δύο. Κι εσένα τον καλλιτέχνη, και για πάρτη του. Μιλάμε ακαδημαϊκά, όχι ελληνικά όπου ο ένας σκέπτεται πώς να ρίξει τον άλλον.
Χωρίς μεσάζοντα, ατζέντη, ιμπρεσάριο, είναι νεκρός, είναι ημιθανής ο καλλιτέχνης, ακόμα και ο ζωγράφος, ο γλύπτης , για να προωθήσει τη δουλειά του θέλει τον γκαλερίστα του.
Χρειάζεσαι σπίτι. Να το αγοράσεις, να το νοικιάσεις. Θα πας στον μεσίτη. Αυτός θα ακούσει τι θέλεις, αυτός ξέρει την αγορά. Πού θα το βρεις σύμφωνα με τις προδιαγραφές σου.
Στο ποδόσφαιρο. Υπάρχουν απατεώνες μεσαζοντες. Επόμενο έιναι. Αυτούς τους αεριτζήδες θέλουν οι αλεπουδιάρηδες πρόεδροι των ομάδων. Και γιατί παίζουν μπάλλα στο ποδόσφαιρο άνθρωποι της νύχτας, σεσημασμένα λαμόγια, άτομα που μπαίνουν στο χώρο και ό,τι αρπάξουν; Επειδή το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει μία πόρτα ορθάνοικτη και στον υπόκοσμο.
Και το κράτος ανέχεται, μέχρι να… θυμώσει, τους απατεώνες και οι υπεράνω υποψίας μεγαλοεπιχειρηματίες που μπαίνουν στις μεγάλες ομάδες «συναλλάσονται» έτσι ή, αλλοιώς με τους υποψηφίους για Κορυδαλλό αετονύχηδες προέδρους ΠΑΕ.
Με τους κομπιναδόρους που παριστάνουν τους ατζέντηδες ποδοσφαιριστών να ασχοληθούμε ή, με το κράτος της Ελλάδος που έχει ευλογήσει όλα τα σκάνδαλα, το ένα μετά το άλλο, στις ανώνυμες εταιρείες του ποδοσφαίρου; ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑΚΙΑΣ