Υπέρμαχος της θετικής σκέψης και του κρυμμένου καλού στο καθετί, χρόνια τώρα...
Χαρά, επιθυμία και πρόκληση να τραβάω απαλά την κουρτίνα και ν' αποκαλύπτω θαμμένους, ξεχασμένους θησαυρούς...
Μα τώρα... κάθε που φυσάει πνίγομαι, καθώς αναδύεται δυσοσμία, αποκαλύπτοντας το σωρό των σκουπιδιών και τη σαπίλα!
Θαμμένα χρόνια, με θράσος παίρνουν σάρκα και οστά, η βία, ο αυταρχισμός, η κτηνωδία.
Επιθυμούν να επικρατήσουν απροκάλυπτα, περήφανα, αναιδέστατα!
Κι εμείς;
Σιωπή!
Ζαρώνουμε από το φόβο και τον αλληλοσπαραγμό...
Άμυαλοι οι νέοι
Απροσάρμοστοι οι μεσήλικες
Άπιστοι οι ηλικιωμένοι
Όλοι ένοχοι!
Εκτός από την κυβέρνηση που βρίσκεται σε φασιστικό παραλήρημα...
Κάποιοι χειροκροτούν περήφανα ακόμα...
Εύχομαι το ίδιο περήφανα να μπορούν να κοιτάζουν στα μάτια τα παιδιά τους...
-Στρατιωτάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα, μέρα ή νύχτα;
-Έρεβος και ζόφος...