Χένρι, αγάπη μου, σκίσε το γράμμα που σου έστειλα σήμερα. Ανάμεσα σε δυο χάδια του Χιούγκο σε θέλω απελπισμένα. Θέλω τη δύναμή σου και την τρυφερότητά σου, τα χέρια σου, τα πάντα σου. Δεν διανοείσαι τι πράγματα θυμάμαι και λαχταρώ. Όμως με τρελαίνει το να φαντάζομαι, να νιώθω ή να γράφω όλα αυτά τα πράγματα με το πρόσωπο του Χιούγκο καρφωμένο ανάμεσα σε μένα και το χαρτί.
- Γλυκούλα μου, τι γράφεις; Τι σκέφτεσαι;
Έχει ένα κόλπο για να με ρωτάει κάθε ώρα σχεδόν.
- Μ” αγαπάς;
Όλα αυτά με βασανίζουν και με παραλύουν. Απόψε ονειρεύτηκα την επιστροφή μου, ίσως θα ήθελες να έρθεις στη Λουβεσιέν. Θα είμαστε μόνοι στο σπίτι. Χένρι, Χένρι, θυμάμαι τα πάντα. Τη μέρα στο δάσος, τις νύχτες στο Κλισί. Δεν έχει σημασία τι είπες εκείνην τη νύχτα. Θέλω από μένα να έχεις εσύ την αίσθηση ότι αγαπιέσαι.
Αναίς
(via)