Όταν αγαπάς γίνεσαι εκατό κομμάτια για όλα σου τα παιδιά, πληρώνεις μόνος σου την υλικοτεχνική σου υποδομή και την επιμόρφωσή σου, ψάχνεις να βρεις ταμπλέτες και υπολογιστές για όσα παιδιά δεν έχουν, επικοινωνείς με όποιον τρόπο μπορούν ακόμη κι όταν οι τρόποι που σου παρέχει γενναιόδωρα το υπουργείο, δε λειτουργούν.
Όταν αγαπάς προσπερνάς τα ακατάλληλα βιβλία και κανείς το μάθημα παιχνίδι και αναπροσαρμόζεις τα δεδομένα σου κάθε ώρα, κάθε λεπτό για να μην αφήσεις κανέναν πίσω.
Όταν αγαπάς καμαρώνεις για το παραμικρό βήμα μπροστά και ενθαρρύνεις με όλες σου τις δυνάμεις το επόμενο.
Οταν αγαπάς κάνεις ακόμα και τη webex παραμύθι κι ας κλαις από εξάντληση και απογοήτευση κάθε φορά που πατάς «end meeting”.
Όταν αγαπάς αφουγκράζεσαι, ακούς, σκύβεις στο μπόι του παιδιού για μπορείτε να κοιτάζεστε στα μάτια.
Όταν αγαπάς εμπνέεις και εμπνέεσαι. Δεν επιβάλλεις. Αλλιώς είσαι λίγος, ανεπαρκής,ανασφαλής κι ενίοτε επικίνδυνος.
Όταν αγαπάς νοιάζεσαι, δεν αξιολογείς με τη βία σε καιρό πανδημίας ενώ εδώ και έναν χρόνο δεν έχεις καταφέρει να προσφέρεις ούτε την ταχύρυθμη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ούτε τις ίσες ευκαιρίες για όλα τα παιδιά που έχεις υποσχεθεί και διαφημίσει.
Όταν αξιολογείς, πρώτα αυτοαξιολογείσαι.
Αν έχει πετύχει κάτι αυτό το υπουργείο τελικά είναι να συσπειρώσει όλους τους εκπαιδευτικούς απέναντί του, ακόμη και με τις διαφωνίες τους. Δεν το λες και λίγο...