Θέλησα να είμαι παρών. Να δηλώσω από την ανάσα μου την ύπαρξη μου. Να ξέρεις τα χρώματα της αύρας μου. Να εκφράζω την απελευθέρωση του είναι μου. Να γελάω και να βλέπω το δικό σου χαμόγελο. Θέλησα πολλά... Όλα της ζωής ποθούμενα, μικρά, μεγάλα, μα πάντως σημαντικά, ανέμελα ή φορτισμένα...
Μα με τρώει το γαμώτο των εγκλωβισμών. Στο κυνήγι του χρήματος για πάνω ή για κάτω επέρχεται η αλλοίωση. Κοστίζει ακριβά η επίγνωση... Ότι κάτσει σου λέω, αυτό που εσύ λες οικονομία του σύμπαντος... Δεν ξέρω.
Συνεχίζω να ελπίζω πως αυτά που θέλησα θα τάχεις..Από ste_man on Παρασκευή, 16 Οκτωβρίου 2009