Του χωρισμού η ώρα...
Περασμένες τρεις...Αναπνέω τον αέρα του χωρισμού. Απόφαση ειλημμένη, ώριμη. Με την ορμή της στιγμής ολόκληρη στην επιφάνεια. Δύσκολο βήμα να αφήνεις πίσω πολύχρονες παραστάσεις, όνειρα και συναισθήματα. Στιγμές ιδανικές, ανθρώπινες, γεγονότα δύσκολα...
Το προαισθάνθηκα πως θα συμβεί όταν αντίκρισα μια άλλη αύρα στο πρόσωπό της.
Δεν μπορώ να συμβιώνω όταν αισθάνομαι πως δεν είμαστε μαζί. Αυτό το "μαζί" μου λείπει. Προτιμώ να μείνω μόνος παρά να κρατιέμαι σε μια ατμόσφαιρα απατηλή. Δεν μου αρέσουν οι μάσκες. Ούτε να παριστάνω τον αδιάφορο. Βάζω τελεία και παύλα.
Οι επόμενες ώρες ας κυλήσουν όπως θέλουν. Να είναι -είθε- αυθεντικές. Μεγάλο πράγμα η ισορροπία σου. Κρίμα να αφήνεις να σου την κλονίζουν.
Ένα κεφάλαιο έκλεισε. Μια άλλη εποχή αρχίζει.Όσο πιο γρήγορα ξεχάσω το περιεχόμενο του, τόσο καλύτερα θα ξεκινήσει το επόμενο. Είναι αμαρτία γήινη να χάνεις τα βήματά σου, για χάρη συμβατικών δεσμεύσεων. Άργησα πολύ. Ένα χρόνο πίσω πήγε, όμως θα βρω την έμπνευση να καλύψω το χαμένο έδαφος.
Πάντα έκανα ότι καλύτερο μπορούσα. Πλέον, είναι θέμα συχνότητας. Αλλού εκπέμπω, αλλού εκπέμπει... Προκοπή δεν γίνεται, χωρίς συνεννόηση.Αισθάνομαι πολύ μόνος εδώ και καιρό και οι ζωοδότες πτυχές μου, έμεναν ακάλυπτες.
Έχω δυνάμεις. Είμαι γεμάτος αυτοπεποίθηση Νιώθω πολύ νέος να ξαναρχίσω...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου