Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2020 βρίσκονται πλέον σε εξέλιξη στο Τόκιο. Η Ιαπωνία έχει κατά μέσο όρο 3.000 κρούσματα την ημέρα αυτή την εβδομάδα, ενώ μόνο το 22% του κοινού έχει εμβολιαστεί πλήρως .
Η εκδήλωση πρόκειται τώρα να πραγματοποιηθεί πίσω από κλειστές πόρτες που είναι ένα πικρό πλήγμα τόσο για το κοινό όσο και για τους διοργανωτές μετά από ένα τεράστιο έργο και επενδύσεις.
Η υπέρβαση του κόστους έχει γίνει ο κανόνας για τις πόλεις υποδοχής και εκτιμάται ότι η αναβολή των αγώνων για ένα χρόνο κόστισε στην Ιαπωνία 2,8 δισεκατομμύρια δολάρια, εκ των οποίων τα δύο τρίτα πληρώθηκαν με δημόσια χρηματοδότηση.
Αυτό έφτασε στην κορυφή ενός έργου που είναι ήδη σοβαρά υπερβολικό. Όταν η Ιαπωνική πρωτεύουσα απονεμήθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2013, η επιτροπή προσφοράς προέβλεψε τελικό λογαριασμό 7,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων και αυτό αναθεωρήθηκε στα 12,6 δισεκατομμύρια δολάρια τον Δεκέμβριο του 2019 πριν από την αναβολή.
Η Εθνική Επιτροπή Ελέγχου της Ιαπωνίας ανέφερε αργότερα ότι το τελικό κόστος θα ήταν πολύ υψηλότερο στα 22 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι οικονομικές εφημερίδες Nikkei και Asahi ισχυρίζονται ότι το τελικό κόστος για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων θα ανέρχεται πραγματικά σε ένα επιβλητικό 28 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όπως αναφέρει η Niall McCarthy της Statista , το Τόκιο είναι το τελευταίο από μια σειρά πόλεων υποδοχής για να μάθει ένα σκληρό οικονομικό μάθημα.
Θα βρείτε περισσότερα infographics στο Statista
Μερικοί έχουν κάνει λάθη στο παρελθόν και το Αμβούργο είναι ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα που απέρριψε την προσφορά του το 2015 για λόγους κόστους σε δημόσιο δημοψήφισμα.
Άλλες πόλεις έχουν μάθει ότι οι οικονομικές συνέπειες μπορεί να είναι τρομερές μόνο μετά τη διοργάνωση των παιχνιδιών.
Έρευνα που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 2016 και τον ιστότοπο Play The Game δείχνει πώς το κόστος αυξήθηκε στις περισσότερες πόλεις με τα χρόνια.
Αξιοσημείωτα παραδείγματα περιλαμβάνουν το Μόντρεαλ το 1976 όπου τα παιχνίδια ήταν υπερπροσφορά 720% και η Βαρκελώνη το 1992, η οποία παρουσίασε υπέρβαση κόστους στο 266%.
Τα τελευταία χρόνια, η Ολυμπιάδα στο Ρίο το 2016 κόστισε μόλις κάτω από 14 δισεκατομμύρια δολάρια, που αντιστοιχούσαν σε υπέρβαση κόστους 352%, ενώ οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου το 2012 είδαν τον τελικό λογαριασμό του με μόλις κάτω των 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων να έρχεται σε υπερπροσφορά 76%.
Το κόστος της χιονοστιβάδας είναι επίσης ένα χαρακτηριστικό των Winter Oympics όπου υπήρξαν αρκετές οικονομικές καταστροφές όπως το Σότσι.
Οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 2014 στη Ρωσική Πόλη κόστισαν 21,89 δισεκατομμύρια δολάρια, ένα κόστος 289% υπερέβη σε μεγάλο βαθμό ως αποτέλεσμα των χώρων υπερπροσφοράς
Δυστυχώς, η διαρκής κληρονομιά της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πλήθος εγκαταλελειμμένων και κατάφυτων χώρων σε πολλές πρώην πόλεις υποδοχής.
Αυτό παραμένει μέχρι σήμερα σε παλαιότερους χώρους όπως το Σεράγεβο, η Αθήνα, το Πεκίνο και το Ρίο, για να αναφέρουμε μόνο λίγα, όπου τα θρυμματισμένα στάδια και τα ξεχασμένα Ολυμπιακά χωριά δεν χρησιμεύουν ως υπερήφανα μνημεία για το αθλητικό επίτευγμα, αλλά ως θολά σύμβολα καταστροφικών κακοδιαχειρίσεων.