Πρόσφατα εκτιμήθηκε ότι το παγκόσμιο χρέος ανέρχεται σε 284 τρισεκατομμύρια δολάρια ισοδύναμο, αντιπροσωπεύοντας το 355% του παγκόσμιου ΑΕΠ .
Εκτιμήσεις όπως αυτές πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή και πιθανώς υποτιμούν το χρέος του χρηματοπιστωτικού τομέα. Επιπλέον, δεν υπάρχει πρόβλεψη σε αυτά τα στοιχεία για εξωχρηματιστηριακά παράγωγα, τα οποία σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών έχουν ακαθάριστη αξία 15,48 τετρα δισεκατομμυρίων δολαρίων (!), Που ξεπερνούν τα 609 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτό το άρθρο σχολιάζει τους διάφορους τομείς χρέους: δημόσιο, χρηματοοικονομικό, μη χρηματοοικονομικό εταιρικό και καταναλωτικό χρέος. Διαπιστώνει ότι οι κίνδυνοι του υπερβολικού εταιρικού χρέους είχαν τη λιγότερη προσοχή και ότι ο συστημικός κίνδυνος στις εμπορικές τράπεζες υποτιμάται κατά πολύ:
Η ταχεία ανάπτυξη του εταιρικού χρέους των αναδυόμενων αγορών είναι μια συνταγή για επανάληψη της ασιατικής κρίσης στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Τελικά, το συνολικό βάρος του χρέους θα βαρύνει τους κυβερνητικούς ώμους στην τριπλή προσπάθειά τους να προστατεύσουν τις τράπεζες, να σταματήσουν την ύφεση και να συνεχίσουν να αυξάνουν την επίδραση του πλούτου διογκώνοντας αυξανόμενα ποσά νομίσματος στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Η αιτία για τον τερματισμό της κρίσης χρέους είναι σχεδόν σίγουρα η αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων.
Διαβάστε το στο goldmoney.com