Το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα βρίσκεται ουσιαστικά σε κατάσταση «ανασταλμένης κίνησης».
Στην επιφάνεια, όλα φαίνονται αρκετά καλοήθη, αλλά κάτω από τα στελέχη αναπτύσσονται. Στην Ιταλία, ο Mario Draghi, ο πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ, κατάφερε να συντάξει μια κυβέρνηση «ουράνιου τόξου» με πολιτικούς που κυμαίνονται από αριστερά προς τα δεξιά. Ωστόσο, αυτό κατέστη δυνατό μόνο μέσω των επιχορηγήσεων που χορηγήθηκαν στην Ιταλία από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ.
Όπως προειδοποιούμε εδώ και μήνες, δεν είναι εγγυημένη η νομοθετική έγκριση του Ταμείου σε όλες τις χώρες μέλη, ιδίως στη Φινλανδία. Το φινλανδικό κοινοβούλιο, εάν εξακολουθεί να ισχύει, θα ψηφίσει για το Ταμείο στις αρχές Μαΐου. Εάν το Ταμείο αποτύχει, η ιταλική κυβέρνηση θα μπορούσε εύκολα να αποτύχει.
Και αν συμβεί αυτό, η έξοδος της Ιταλίας από το ευρώ θα είναι πιο κοντά από ποτέ. Η κερδοσκοπία σχετικά με την έξοδο του ευρώ από την Ιταλία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα μπορούσε να αναζωπυρώσει μια τραπεζική κρίση παραλύοντας τις διατραπεζικές αγορές.
Αυτό συμβαίνει επειδή εάν μια χώρα αποχωρήσει από το ευρώ, το νόμισμά της είναι πιθανό να υποστεί υποτίμηση και, συνεπώς, τυχόν δάνεια που χορηγούνται σε τράπεζες σε αυτήν τη χώρα υπόκεινται επίσης σε μετατροπή και υποτίμηση. Οι τράπεζες από άλλες χώρες θα μπορούσαν γρήγορα να διστάσουν να δανείσουν σε μια τράπεζα σε μια χώρα που υπόκειται σε τέτοιες ανησυχίες.
Ωστόσο, πρέπει να αναγνωριστεί ότι η Ευρωζώνη βρίσκεται στο χείλος μιας τραπεζικής κρίσης , ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει με το Ταμείο της ΕΕ.