– Πήδηξε στο κενό από την ταρατσα της πολυκατοικίας
Μια από τις πιο γνωστές Ελληνίδες σκηνογράφους, η Έλλη Παπαγεωργακοπούλου έδωσε τέλος στη ζωή της, πέφτοντας στο κενό από την ταράτσα της πολυκατοικίας όπου διέμενε.
Είχε γεννηθεί το 1966 στην Αθήνα και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης με δάσκαλό τον Μίμη Κοντό και στην Ανωτάτη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μαθήτευσε δίπλα στον Διονύση Φωτόπουλο.
Είχε σχεδιάσει σκηνικά και κοστούμια σε περισσότερες από εξήντα θεατρικές παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό (Λονδίνο, Ιταλία κ.α.) ενώ είχε συνεργαστεί με τους σημαντικούς πιο σκηνοθέτες της χώρας μας, στο Θέατρο Αμόρε, το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος – «Γκόλφω», «Ο Βυσσινόκηπος», «Μόλις χώρισα» κ.ά. – το Θέατρο Πόρτα, το Μέγαρο Μουσικής.
Μεγάλωσε στο Κολωνάκι, αλλά, όταν παιδί ακόμα, η οικογένειάς της μετακόμισε κάποια στιγμή δίπλα στο θέατρο Ιλίσια. «Έβλεπα όλες τις παραστάσεις του θιάσου Γαληνέα-Αλεξανδράκη, κυρίως αστικό θέατρο. Όσον αφορά το σινεμά, μεγάλωσα βλέποντας όλες τις Μελωδίες της Ευτυχίας. Και εννοείται ότι είδα πολύ Αλίκη, την οποία λάτρευα!», είχε πει η Παπαγεωργακοπούλου σε συνέντευξή της στην Lifo.
Για την πόλη στην οποία ανατράφηκε και εργάστηκε είχε δηλώσει:
«Η Αθήνα με εμπνέει από την ανάποδη. Δεν έχω και άλλη επιλογή, είναι μονόδρομος. Δεν μ’ αρέσει αναγκαστικά η οδός Αθηνάς και οι πάροδοί της, όπου τρέχουμε όλοι οι σκηνογράφοι σαν τρελοί, αλλά την έχω αγαπήσει. Μου αρέσει περισσότερο η Αθήνα τη νύχτα, η Σταδίου, η Κολοκοτρώνη, το Σύνταγμα. »
Οι καλλιτεχνικές της επιρροές ήταν ο Κουντέλκα, ο Γιόζεφ Μπόιζ και, σε έναν βαθμό, ο θείος της Σάββας Κονταράτος, αρχιτέκτονας και καθηγητής στην Καλών Τεχνών. «Όταν ήμουν μικρή, παρακολουθούσα τη δουλειά του και μιλούσαμε πάρα πολύ για την αρχιτεκτονική. Γι’ αυτό έχω μια μανία με τον χώρο», είχε δηλώσει η σκηνογράφος.
Αγαπούσε πολύ την δουλειά της και την έκανε με πάθος, όλα τα χρόνια.
«Αν αγαπάς κάτι πολύ και το φροντίσεις, τα καταφέρνεις. Είναι σαν τα λουλούδια. Δεν σου μαθαίνει το βιβλίο της κηπουρικής πώς να τα φροντίζεις, μαθαίνεις άμα πάρεις δυο γλαστρούλες και αρχίσεις να ασχολείσαι. Έτσι είναι και το κοστούμι. Είναι κάτι που φοριέται από τον άνθρωπο, κάτι οργανικό.
Άργησα να το αγαπήσω το κοστούμι κι έτσι άρχισε να ζωντανεύει σιγά-σιγά. Τώρα το αγαπώ πολύ. Είναι πάρα πολύ ωραίο αυτό που λες και δεν το είχα συνειδητοποιήσει, πάντα έψαχνα να βρω τι ήταν αυτό που διαφοροποιούσε τα πράγματα. Όντως τα κοστούμια τα θεωρούσα κομμάτι του σκηνικού.
Ενώ όταν αυτονομήθηκαν στο μυαλό μου, τότε τα αγάπησα κι άρχισα να το γλεντάω. Ίσως να φοβόμουν την άμεση επαφή με τους ανθρώπους. Νομίζω ότι με αυτό που μου είπες μου ξεκλειδώνεις πράγματα. Θυμάμαι ότι παρατηρούσα την εικόνα και τα έβλεπα όλα μαζί-σκηνικό και κοστούμια ένα πράγμα.»
Ενδεικτικές δουλειές που υπέγραψε η Έλλη Παπαγεωργακοπούλου ως σκηνογράφος
Κυνόδοντας
Γιούγκερμαν
Φεγγάρι από χαρτί
Σ’ εσάς που με ακούτε
Το Σκλαβί
Σου φυλάξαμε μια θέση
Αντιγόνη
Ο θρύλος του αγίου Κάρτακ και το μικρό λουλούδι
Είμαστε από καλή γενιά
Όρνιθες
Ο βίος του Γαλιλαίου
Λίλιομ
Δεκαήμερο
Ματωμένος γάμος
Τραχίνιες
Συρανό Ντε Μπερζεράκ
Το τρίτο στεφάνι
Οκτώ γυναίκες
Hardcore
Ενδεικτικές δουλειές της ως ενδυματολόγος
Σ’ εσάς που με ακούτε
Τυραννόσαυροι ΡΕΞ
Αντιγόνη Lonely Planet
Είμαστε από καλή γενιά
Top Girls
Θεέ μου, τι σου κάναμε;
Βυσσινόκηπος
Κοκκινοσκουφίτσα – Το Πρώτο Αίμα
Δεκαήμερο
Ιππόλυτος
Ματωμένος γάμος
Γκόλφω
Συρανό Ντε Μπερζεράκ
Άλκηστη