Οι άνθρωποι που ζουν στον δυτικό κόσμο βρίσκονται στον μεγαλύτερο αγώνα για το μέλλον των πλουραλιστικών και δημοκρατικών μορφών διακυβέρνησης από την άνοδο και την πτώση του φασισμού πριν από 75 χρόνια.
Ως τότε, η κοινωνία έπρεπε να επαναχτιστεί από έναν πόλεμο.
Ο σημερινός πόλεμος είναι ένας οικονομικός πόλεμος των ολιγαρχών ενάντια στη δημοκρατία, και φαίνεται όλο και περισσότερο ότι η πανδημία του κορωνοϊού χρησιμοποιείται, στο πολιτικό τέλος, ως ένα τεράστιο πραξικόπημα ενάντια στην πλουραλιστική κοινωνία.
Αντιμετωπίζουμε αυτήν την «μεγάλη επαναφορά», που αναφέρεται σε μεταπολεμική κατασκευή. Αλλά για μια ολόκληρη γενιά οι άνθρωποι ζουν ήδη υπό ένα συνεχώς αυξανόμενο σχήμα λιτότητας.
Αυτό είναι ένα σχήμα που μπορεί να εξηγηθεί μόνο ως ένας τοξικός συνδυασμός των συστημικών αναπόφευκτων μιας καταναλωτικής κοινωνίας με βάση το προγραμματισμένο ξεπερασμένο και την ατελείωτη απληστία και λαχτάρα για εξουσία που καθορίζει ολόκληρα τμήματα της κοινωνικοπαθητικής ολιγαρχίας.
Εκείνοι που καταλαβαίνουν ότι αυτή η «επαναφορά» δεν είναι μια επαναφορά αλλά μια εντελώς νέα πρόταση για ολόκληρη την οργάνωση της κοινωνίας, αλλά γίνεται μέσω ολιγαρχικών μεθόδων και χωρίς το είδος της εντολής που απαιτείται σε μια κοινωνία που διέπεται από νόμους και όχι άνδρες, είναι - όπως είπαμε - απρόθυμοι να παραδεχτούμε ότι είναι πράγματι απαραίτητη μια μεγάλη αλλαγή.
Αντιθέτως, πρέπει να καταλάβουμε ότι οι βασικοί καταστροφικοί οικονομικοί μηχανισμοί που αναγκάζουν αυτήν τη μεγάλη αλλαγή υπάρχουν ανεξάρτητα από τον κορωνοϊό και υπάρχουν ανεξάρτητα από τις συγκεκριμένες αλλαγές που οι ολιγάρχες προωθούν την εκδοχή «επαναφοράς».
Βλέπετε, οι άνθρωποι και οι ολιγάρχες είναι κλειδωμένοι σε ένα ενιαίο σύστημα μαζί.
Μακροπρόθεσμα, φαίνεται ότι οι ολιγάρχες αναζητούν λύσεις για να αλλάξουν αυτό το γεγονός και να επιτύχουν μια τελική λύση που τους παρέχει έναν εντελώς αποσπασμένο πολιτισμό.
Αλλά αυτή τη στιγμή, αυτό δεν ισχύει. Ωστόσο, αυτό το σύστημα δεν μπορεί να προχωρήσει όπως ήταν, και το Coronavirus παρουσιάζει έναν λόγο ταυτόχρονα μυστηριώδες στο χρονοδιάγραμμά του και επίσης βαθιά στις επιπτώσεις του, να προωθήσει μια νέα πρόταση.
Πιστεύουμε ότι η τεχνολογία φτάνει γρήγορα σε ένα σημείο όπου η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων θα θεωρηθεί περιττή...
Διαβάστε το άρθρο του Joaquin Flores μέσω του The Strategic Culture Foundation
Η μεγάλη πολιτική κρίση τώρα είναι ότι μια πανδημία χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει μια τελική πορεία γύρω από τα συνταγματικά δικαιώματα, ένα τέλος γύρω από την πλουραλιστική κοινωνία, και έτσι το όχημα - ο μηχανισμός - που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το ευρύ κοινό για να πολεμήσει για την εκδοχή του μια «επαναφορά» βρίσκεται στα πρόθυρα εξαφάνισης.
Με πολλούς τρόπους αυτό σημαίνει ότι τώρα είναι η τελευταία στιγμή. Ρωτάμε - ποια είναι η μεγάλη επαναφορά, δική μας ή δική τους;