Οι κυβερνήσεις πρέπει τώρα να καταλάβουν ότι το κλείσιμο της οικονομίας είναι εξαιρετικά αναποτελεσματικό και καταστροφικό για τις θέσεις εργασίας και τη φερεγγυότητα των επιχειρήσεων.
Ωστόσο, όπως είδαμε στην Ισπανία, πολλές κυβερνήσεις απλώς αποφασίζουν να ξεκινήσουν νέα κλειδώματα προκειμένου να δείξουν ότι λαμβάνουν επιθετικά μέτρα, ακόμη και γνωρίζοντας ότι αυτά δημιουργούν περισσότερα αρνητικά αποτελέσματα και δεν έχουν πραγματικό αντίκτυπο στη διατήρηση της υγείας.
Αντί να δουν τα παραδείγματα της Νότιας Κορέας, της Ταϊβάν, της Σουηδίας ή της Αυστρίας, όπου απλά αλλά αποτελεσματικά μέτρα έχουν οδηγήσει σε καλύτερη διαχείριση της κρίσης στην υγεία, ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αγνοούν την οικονομική και κοινωνική μακροπρόθεσμη καταστροφή που κλείνει την οικονομία φαίνονται έτοιμες να επαναλάβουν τα προηγούμενα λάθη.
Το λάθος να αγνοήσουμε τον οικονομικό αντίκτυπο των κλειδαριών δημιουργεί μια κοινωνική κρίση που μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια.
Εάν η ευρωπαϊκή οικονομία δεν ήταν προετοιμασμένη για μια σειρά κλειδαριών τον Φεβρουάριο, είναι ακόμη πιο αδύναμη τώρα. Αυτό που δημιούργησε μια ύφεση απροσδόκητων αναλογιών μπορεί να δημιουργήσει μια κατάθλιψη που πιθανότατα θα διαρκέσει για μερικά χρόνια.
Οι ευρωπαϊκές οικονομίες δεν μπορούν να επιβιώσουν από μια νέα σειρά κλειδαριών, ακόμη και αν οι κυβερνήσεις τις αποκαλούν «στοχευμένες». Γιατί;
Η φερεγγυότητα επιδεινώθηκε. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα έβλεπε τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια να εκτοξεύονται σε έναν οικονομικό τομέα όπου οι Standard και Poor εκτιμούν ότι περισσότερο από το 20% των επιχειρήσεων αντιμετωπίζουν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα ή πλησιάζουν σε πτώχευση. Μια νέα σειρά κλειδαριών πιθανότατα θα ξεκινήσει μια νέα οικονομική κρίση.
Η ανεργία έχει συγκαλυφθεί. Η ευρωπαϊκή ανεργία φαίνεται οπτικά χαμηλή λόγω του μεγάλου ποσοστού παρατεταμένων θέσεων εργασίας. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας της ζώνης του ευρώ 7,8% θα μπορούσε να διπλασιαστεί όταν τελειώσουν αυτές οι παρατεταμένες θέσεις εργασίας και οι επιχειρήσεις που κράτησαν αυτούς τους εργαζόμενους χρειάζονται να κλείσουν οριστικά.
Η οικονομική κατάσταση των κυβερνήσεων έχει αποδυναμωθεί σε ακραία επίπεδα. Οι ελλειμματικές δαπάνες οδήγησαν το δημόσιο χρέος σε νέα ρεκόρ. Το χρέος θα μπορούσε να αυξηθεί πολύ πάνω από το 120% του ΑΕΠ στην ευρωζώνη εάν η οικονομία κλείσει ξανά, ακόμη και στις λεγόμενες στοχευμένες διακοπές λειτουργίας
Οι επενδυτές αγοράζουν ομόλογα υψηλού κινδύνου από σχεδόν αφερέγγυες κυβερνήσεις και πολύ χρεωμένες εταιρείες σε όλες τις χαμηλές αποδόσεις όλων των εποχών, λαμβάνοντας σημαντικό κίνδυνο για τις προσδοκίες για ταχεία ανάκαμψη της οικονομίας. Οι ονομαστικές και πραγματικές απώλειες των συνταξιοδοτικών ταμείων και των επενδυτικών σχεδίων μπορεί να είναι τεράστιες.
Αυτή τη φορά η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζ;) δεν θα είναι σε θέση να συγκρατήσει τον οικονομικό κίνδυνο. Πιο ποσοτική χαλάρωση και περαιτέρω περικοπές επιτοκίων πιθανότατα θα αποτύχουν να σταματήσουν την αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων όταν τα προβλήματα φερεγγυότητας και ρευστότητας ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα μιας μη βιώσιμης δαπάνης.
Οι συμμετέχοντες στην αγορά δεν εξετάζουν τον κίνδυνο εκ νέου μετατροπής για το ευρώ, όταν κάποιος μπορεί να δει ότι τα προτεινόμενα μέτρα πολλών λαϊκιστικών κομμάτων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη διάλυση του ευρώ.
Αυτοί οι επενδυτές βλέπουν την ευρωζώνη ως καταφύγιο σε σύγκριση με τους φερόμενους πολιτικούς κινδύνους στις Ηνωμένες Πολιτείες χωρίς να αναγνωρίζουν ότι οι οικονομικοί και πολιτικοί κίνδυνοι στην Ευρώπη είναι σημαντικοί.
Οι νέες κλειδαριές θα μπορούσαν να είναι ο μαύρος κύκνος που πολλοί συμμετέχοντες στην αγορά φοβούνται και αγνοούν ως ανύπαρκτη επιλογή. Οι αισιόδοξες εκτιμήσεις για την ανάκαμψη της ευρωζώνης, την αύξηση των κερδών και την ανάκαμψη της κατανάλωσης βασίζονται σε μια βελτίωση των οικονομικών δεδομένων που φαίνεται σχεδόν αδύνατο να επιτευχθούν στο τρέχον σενάριο, πόσο μάλλον υπό νέους περιορισμούς.
Από το άρθρο του Daniel Lacalle [ Daniel Lacalle (Μαδρίτη, 1967). PhD Economist και Fund Manager. Συγγραφέας των μπεστ σέλερ "Η ζωή στις χρηματοοικονομικές αγορές" και "Ο ενεργειακός κόσμος είναι επίπεδος" καθώς και το "Escape From the Central Bank Trap". Daniel Lacalle (Μαδρίτη, 1967). PhD Economist και Fund Manager. Συχνός συνεργάτης με CNBC, Bloomberg, CNN, Hedgeye, Epoch Times, Mises Institute, BBN Times, Wall Street Journal, El Español, A3 Media και 13TV. Κατέχει το CIIA (Certified International Investment Analyst) και μεταπτυχιακό στην οικονομική έρευνα και IESE.]