Εάν τα πράγματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν κρυώσουν, θα προκύψει πόλεμος της Ευρώπης / Μεσογείου. Ένας τέτοιος πόλεμος δεν θα ήταν απλώς Ευρωπαϊκός, αλλά Ευρω-Ασιατικός και, σε απόσταση, παγκόσμιος.
Με τις νεο-οθωμανικές επιθυμίες του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο προσκήνιο, η Τουρκία επεκτείνει τα εθνικά της σύνορα, με αυτό που φαίνεται να πιστεύει ο Ερντογάν ότι θα αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Από το Ιράκ έως τη Συρία και τη Λιβύη, η Τουρκία προσπάθησε είτε να αποκτήσει εδάφη, είτε να κάνει μια θέση στο διεθνές τραπέζι μέσω στρατιωτικής δράσης. Τώρα, ωστόσο, η Τουρκία απειλεί επίσης την Ελλάδα και, κατά συνέπεια, την Ευρώπη.
Οι ενέργειες της Τουρκίας ενδέχεται να οδηγήσουν σε παγκόσμια αντιπαράθεση εάν δεν επικρατήσουν πιο κρύα κεφάλια. Τα πολιτικά κίνητρα και η βαθιά κρατική ίντριγκα δεν επιτρέπεται να επαναληφθούν όπως συνέβη στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όποιος προσφέρει τη λεγόμενη «τέλεια λύση» χρησιμοποιεί συχνά δύσκολους καιρούς για να πάρει περισσότερο έλεγχο.
Όπως έγραψε ο Βίκτωρ Ντέιβις Χάνσον για το FOX News στο άρθρο του «Τουρκία εναντίον της Ελλάδας - γι 'αυτό έχει σημασία τώρα αυτή η αιώνια αντιπαλότητα»:
Η Τουρκία είναι μια μουσουλμανική χώρα και ήταν κάποτε η Οθωμανική Αυτοκρατορία που κυβέρνησε μεγάλο μέρος του ισλαμικού κόσμου. Η Ελλάδα εξακολουθεί να περιβάλλεται από μουσουλμανικές χώρες.
Οι Τούρκοι θυμούνται γρήγορα ότι από τα τέλη του 15ου αιώνα έως τις αρχές του 19ου αιώνα, το μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας και των νησιών του Αιγαίου ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Στη σύγχρονη εποχή, μετά την πικρία για την Κυπριακή κρίση του 1974 και χρόνια σοσιαλιστικών κυβερνήσεων, η Ελλάδα ήταν έντονα αντι-Αμερικανική παρά τις κοινές δυτικές παραδόσεις.
Αντίθετα, η Τουρκία υπερηφανεύτηκε κάποτε για τα κοσμικά της έθιμα που θεσμοθετήθηκαν από τον πρώτο σύγχρονο, φιλοδυτικό πρόεδρό του, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Οι διάδοχοί του μέχρι πρόσφατα ήταν φιλοαμερικανοί αυτοκράτορες.
Τώρα, οι γεωστρατηγικές σχέσεις έχουν ανατραπεί. Και τα δύο έθνη παραμένουν μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά η Ελλάδα, όχι η Τουρκία, είναι επίσης μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η τουρκική βόρεια Κύπρος θεωρείται σε μεγάλο βαθμό αδίστακτη περιοχή, ενώ η δημοκρατική ελληνική Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ.
Επιπλέον, η Τουρκία, υπό τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει γίνει ένα όλο και πιο ισλαμικό κράτος, συχνά εχθρικό προς τις ΗΠΑ. Επιθυμεί να αξιοποιήσει την ιδιότητα του μέλους στο ΝΑΤΟ για να προωθήσει τις νέες ατζέντες της στη Μέση Ανατολή.
Είναι η Τουρκία, όχι η Ελλάδα, είναι που ενεργεί προκλητικά στην παγκόσμια σκηνή. Πρόσφατα αναδιαμόρφωσε τον εμβληματικό καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας, που χτίστηκε από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό, σε μια από τις πιο εμβληματικές εκκλησίες του χριστιανικού κόσμου του 6ου αιώνα - από μουσείο σε τζαμί.
[Λίγο πριν από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα μπλέξιμο χάος συμμαχιών είχε δημιουργηθεί από ένα τέλειο μείγμα πονηριών από ορισμένα έθνη και μια δόση τρέλας από άλλα για να οδηγήσει σε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες του 20ου αιώνα.
Ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος οδήγησε στις τραγωδίες της Ρωσικής Επανάστασης, στην άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ και στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου η τάξη επανεφευρέθηκε ξανά. Τώρα, αυτή η τάξη αμφισβητείται αλλά όχι με τρόπο που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη ελευθερία και ευημερία για τους λαούς του κόσμου. Πράγματι, θα έχει ως αποτέλεσμα το αντίθετο.
Δεν υπάρχει τρόπος να προβλεφθεί εάν η ελληνοτουρκική σειρά θα γίνει στρατιωτική σύγκρουση ή ακόμα και πόλεμος, πολύ λιγότερο παγκόσμιος. Αλλά τα κομμάτια του παζλ είναι εκεί και σιγά-σιγά συγκεντρώνονται όπως ήταν πριν από εκατό χρόνια.
Οι πιθανότητες είναι ότι δεν θα συμβεί. Αλλά και πάλι, οι πιθανότητες ήταν ότι δεν θα συμβεί την πρώτη φορά.
|Μέρος από το άρθρο του Brandon Turbeville που ξεδιπλώνει τις πολλές πτυχές του προβλήματος και τους πολλούς παίκτες τριγύρω|]