Σύνδρομο Lockdown Στοκχόλμης: Αγαπώντας την οικονομική καταστροφή και την απώλεια της ελευθερίας

Συνεχίζω να μπερδεύομαι από εκείνους που δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι η Σουηδία έχει εφαρμόσει μια σχετικά λογική πολιτική για το Covid-19, ενώ η απάντηση τόσων πολλών άλλων χωρών ήταν αυταρχική και ειλικρινά απλή. 

 

Η ιδέα της απομόνωσης εκατομμυρίων απόλυτα υγιών ανθρώπων και η αποτροπή τους να κάνουν φυσιολογικά, υγιή πράγματα είναι κάτι που προφανώς δεν είχε συμβεί ποτέ σε κανέναν εθνικό ηγέτη στο παρελθόν, ή τουλάχιστον αν συνέβη, προφανώς δεν το έθεσαν ποτέ για το φόβο εξέγερσης.

Δεν υπάρχει τέτοιος φόβος σήμερα. Είναι απλώς εντυπωσιακό να βλέπουμε πόσοι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν μόνο αποδεχτείτην αναπόφευκτη καταστροφή της οικονομίας και τον περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών ως τιμή που αξίζει να πληρώσει για να αντιμετωπίσει μια ασθένεια που σκοτώνει αριθμούς σε περίπου τα ίδια επίπεδα με την εποχή της κακής γρίπης, αλλά στην πραγματικότητα έχουν γίνει μαζορέτες για το τεράστιο κοινωνικό πείραμα που τους γίνεται . 

Μου θυμίζει την ψυχρή και απογοητευτική γραμμή στο τέλος του 1984 : «Αγαπάμε τον Big Brother». Σήμερα, για λόγους που δεν είναι καθόλου σαφείς για μένα, πολλοί φαίνεται "Αγαπούν το Lockdown" -Δηλαδή, φαίνεται να είναι απόλυτα καλά με την κατάργηση των ελευθεριών τους και απολύτως εντάξει με το δικαίωμα να κάνουν κανονικά, υγιή πράγματα που τους αφαιρούνται. Εάν κάποιος έχει μια εξήγηση, φροντίστε να με ενημερώσετε.

Αλλά χειροτερεύει. Όχι μόνο φαίνονται να είναι απόλυτα πρόθυμοι να ακολουθήσουν αυτά τα πράγματα, αλλά φαίνεται να είναι εντελώς αδιανόητοι ακόμη και απαθείς για τα συντρίμμια των οικονομικών αμαξοστοιχιών που προχώρησαν λόγω της πολιτικής που υποστηρίζουν. 

Γιατί; Τι θα τους απομακρύνει από αυτήν την απάθεια και τον εφησυχασμό; Θα είναι όταν ακούνε για μας τα επίπεδα ανεργίας της Μεγάλης Εποχής κατάθλιψης; Οχι! Ακόμα και αυτό δεν το κάνουν. 

Το παρακάτω διάγραμμα είναι ένα από τα πιο πραγματικά τρομακτικά που έχω δει ποτέ, δείχνοντας ότι η ανεργία αυξάνεται σε μόλις επτά εβδομάδες σε επίπεδα που δεν έχουμε δει από τη δεκαετία του 1930. Δείτε ολόκληρο το άρθρο στα αγγλικά ΕΔΩ