Μερικές φορές είναι καλό να τρέχουν τα δάκτυλα πάνω στο πληκτρολόγιο και να γράφουν μόνα τους. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορείς να διαβάσεις, μέσα από αυτή την α-συνείδητη διαδικασία.
Χωρίς θέμα, χωρίς ειδικού σκοπού κείμενο... Μοιάζει με αφηρημένη τέχνη ζωγραφικής που μορφοποιεί απίθανες ισορροπίες σε άτακτη διάταξη. Συχνά προκαλείσαι να αντιμετωπίσεις κάποια προφητεία που σου βγήκε χωρίς καν να το έχεις ενστερνιστεί.
Αυτή η ζωή, είναι πολύ μικρή για να σε χωρέσει και ως άτιμη και άθλια συνθήκη της παρουσίας σου σε έναν ωραίο πλανήτη, προστατευμένο από χίλιες δυο ουράνιες απειλές που όμως μοιάζει ως κολαστήριο ψυχών σε μέγα ποσοστό υπάρξεων με λογική και νοημοσύνη.
Μοιάζουν παραμύθι όλες αυτές οι σκευωρίες των θεωριών και πολλών θρησκειών, ακόμη και αξιοσέβαστων φιλοσοφικών αποσταγμάτων. Λες και σε κοροϊδεύουν όλοι για να βρίσκεσαι σε μια διαρκή σχέση ενοχής σε πράγματα που δεν τα έφτιαξες εσύ να λειτουργούν τόσο άχαρα για δισεκκατομμύρια ανθρώπους που υπομένουν όλες τις αντίθετες έννοιες των πραγματικών αξιών που επιβάλλονται για να ισχύουν μέσα στο κονσερβοποιημένο σύστημα των εκφραστών τους.
Σκέπτομαι, πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι η καραμέλα της χαζούλας θετικής σκέψης και όλων των θεωριών που αποκατέστησαν τόσους ανθρώπους επαγγελματικά ως κατηχητές μιας φόρμουλας με άπειρα παρακλάδια.
Γιατί να μην είναι μια θετική σκέψη με κριτική αντίληψη, που αξιολογεί τα αρνητικά και τα αντιμάχεται, σε ένα κόσμο που είναι του καλού και του κακού, αλλά κυριαρχεί το κακό; Θα περιμένουμε την έκπτωσή τους όπως οι άγγελοι που παραστράτησαν και μετά θα γεννηθούν και άλλα κακά;
Μια χαρά μας ορίζουν με την παραπλάνηση...