Παρά την πρόσφατη ταχεία ανάπτυξη της βιολογίας, της χημείας, της γης και της αστρονομίας, η προέλευση της ζωής (αβιογένεση) εξακολουθεί να είναι ένα μεγάλο μυστήριο στην επιστήμη. Το παρατηρήσιμο σύμπαν είναι ένα μικρό κομμάτι, του οποίου ο όγκος είναι πιθανώς μικρότερος από το 1/10 ^ (78) ολόκληρου του σύμπαντος που δημιουργείται από έναν πληθωρισμό και δεν υπάρχει κανένας ισχυρός λόγος να περιμένουμε περισσότερα από ένα συμβάντα αβιογένεσης σε μια τόσο μικρή περιοχή.
Είναι η ζωή ένα παιχνίδι; Οι επιστήμονες διαμορφώνουν το σύμπαν για να το μάθουν. Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι η περίπλοκη ζωή που γλιστράει και σέρνεται σε κάθε γωνιά και κρανίο στη Γη προέκυψε από ένα τυχαίο ανακάτεμα μη ζωντανής ύλης που τελικά έριξε τα δομικά στοιχεία της ζωής. Ωστόσο, λείπουν οι λεπτομέρειες για την υποστήριξη της ιδέας. Αλλά οι ερευνητές πρόσφατα έγιναν δημιουργικοί για να καταλάβουν την πιθανότητα της ζωής να αναδύεται αυθόρμητα από μια τέτοια ανόργανη ύλη - μια διαδικασία που ονομάζεται αβιογένεση. Στη μελέτη, ο Tomonori Totani, καθηγητής αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, μοντελοποίησε τον μικροσκοπικό κόσμο των μορίων σε όλη την επική κλίμακα ολόκληρου του σύμπαντος για να δει αν η αβιογένεση είναι πιθανός υποψήφιος για την προέλευση της ζωής. Κοίταξε ουσιαστικά αν υπήρχαν αρκετά αστέρια με κατοικήσιμους πλανήτες στο σύμπαν εκείνη τη στιγμή για να επιτρέψουν την εμφάνιση πολυπλοκότητας. Τα αποτελέσματά του, που δημοσιεύθηκαν στις 3 Φεβρουαρίου στο περιοδικό Nature , δείχνουν ότι οι πιθανότητες στοιχημάτων για την αναδυόμενη ζωή δεν είναι καλές, τουλάχιστον για το παρατηρήσιμο σύμπαν. Απογοητευτικό εγχείρημα, όπως δείχνουν οι επίσημες έρευνες που δημοσιεύονται παρακάτω:
Με απλά λόγια η εξήγηση μπορεί να δοθεί μόνο μεταφυσικά, μέσα από έναν Θεό. Διαφορετικά τρέχα γύρευε... Είναι και μια εξήγηση γιατί από τα πρώτα βήματα του ανθρώπου υπήρξε η Θεϊκή Ερμηνεία... Αυτό καταλαβαίνω, μετά και τα ισχυρότερα κέντρα Επιστήμης, Αστροφυσικής και Βιολογίας της Γης.
Ὁ Παρμενίδης εἶπε ὃτι ἐκ τοῦ μηδενός τίποτε δέν δημιουργεῖται καί ὃτι μηδέν δέν ὑπάρχει, οὒτε ἐπιτρέπεται να μιλᾶμε γι᾽ αὐτό. Δέν ὑπάρχει «ἦταν» οὒτε «θά εἶναι», ἀλλά μόνο «εἶναι». Καί ἀκόμη ἒλεγε ὃτι στόν ὁρατό κόσμο πού ἀποτελεῖται ἀπό ἀόρατα σωματίδια, ἐπέρχεται ἡ «ἐξαίφνης ἂτοπος φύσις», ἡ μετάλλαξη, πού ἀλλάζει τά πάντα καί δημιουργεῖ τά πάντα. Κι αὐτό γίνεται σέ ὃλο τό σύμπαν σέ ἂχρονες στιγμές, προνόμιο τῆς ἀέναης δημιουργίας μόνο ἀπό τόν πανταχοῦ παρόντα Δημιουργό, γιά τόν οποίο ο Στήβεν Χώκινγκ διερωτήθηκε στο πολύκροτο βιβλίο του: «Καί τον Δηγμιουργό, ποιός τον δημιούργησε»;
Mr Thinker