Πολλοί από εμάς ξοδεύουμε πολύ χρόνο κοιτάζοντας τα χέρια μας τελευταία και νομίζουμε ότι τα γνωρίζουμε αρκετά καλά. Ωστόσο, η έρευνα από το Κέντρο Έρευνας Όρασης του Πανεπιστημίου της Υόρκης του Καναδά δείχνει τον τρόπο με τον οποίο οι εγκέφαλοί μας αντιλαμβάνονται ότι τα χέρια μας είναι ανακριβή.
Στη μελέτη, ο διευθυντής του κέντρου Laurence Harris, καθηγητής Ψυχολογίας στη Σχολή Υγείας της Υόρκης, και η μεταπτυχιακή φοιτήτρια Sarah D'Amour, διαπίστωσαν ότι η απεικόνιση του εγκεφάλου στο πίσω μέρος των χεριών αλλάζει ανάλογα με τον προσανατολισμό στον οποίο βρίσκονται.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό τους.
Χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνική που αποκάλυψε τη σιωπηρή αναπαράσταση των ατομικών χεριών τους στον εγκέφαλο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το αντιληπτό πλάτος είναι διαφορετικό όταν το χέρι κρατιέται όρθιο σε σύγκριση με το πότε κρατιέται πλευρικά, αλλά μόνο για το πίσω μέρος του χεριού. Δεν παρατηρήθηκε καμία παραλλαγή στην αντίληψη για την παλάμη.
Στη μελέτη των 40 συμμετεχόντων, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δύο διαδοχικά φωτογραφίες πραγματικού μεγέθους του χεριού, μία διαστρεβλωμένη, μία όχι. Η παραμορφωμένη φωτογραφία προσαρμόστηκε έως ότου ήταν εξίσου σαν την εσωτερική αναπαράσταση του ατόμου ως ανεπιθύμητη φωτογραφία. Η εσωτερική αναπαράσταση του χεριού τους θεωρήθηκε ως το σημείο στο μέσο μεταξύ αυτών των δύο φωτογραφιών.
Αυτό που προκαλεί έκπληξη, λέει ο Χάρις, είναι ότι το αντιληπτό μήκος της πλάτης και της παλάμης του χεριού είναι διαφορετικό το ένα από το άλλο.Το μήκος του πίσω μέρους του χεριού υπερεκτιμάται ακόμη και αν το μήκος της παλάμης γίνεται αντιληπτό με ακρίβεια.
"Αυτά τα ευρήματα είναι ιδιαίτερα εκπληκτικά λόγω της ακρίβειας που δείχνει η τοποθέτηση των χεριών όταν πραγματοποιούν πολύπλοκες και ακριβείς ενέργειες, όπως παίζοντας το πιάνο ή πληκτρολογώντας σε πληκτρολόγιο του υπολογιστή" δήλωσε.
Έχουν διεξαχθεί εκτεταμένες έρευνες σχετικά με διάφορες πτυχές της αντίληψης και της δράσης, όπως η αφή, οι απτικές, οι κινητικές δεξιότητες, η προσέγγιση, η κατανόηση, η ένδειξη, η χρήση εργαλείων, η αίσθηση θέσης και η αντίληψη μεγέθους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κατανόηση της πλήρους εικόνας του πώς αντιπροσωπεύεται το χέρι στον εγκέφαλο είναι το κλειδί, λέει ο D'Amour. Όλες αυτές οι αισθητικές διαδικασίες και εργασίες απαιτούν γνώση σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος αντιπροσωπεύει το χέρι και ως εκ τούτου μπορεί να επηρεαστεί από τυχόν διαστρεβλώσεις μεγέθους ή σχήματος που μπορεί να συμβούν.
"Βλέπουμε τις πλάτες των χεριών μας πολύ περισσότερο από τις παλάμες μας - και παρόλα αυτά είναι οι πλάτες των χεριών μας που αναπαριστώνται ανακριβώς στον εγκέφαλο", λέει ο D'Amour.
Οι δια βίου εμπειρίες άμεσης αλληλεπίδρασης και βλέπουμε τα χέρια από πολλές διαφορετικές απόψεις μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη ευελιξία και πλαστικότητα στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος αντιπροσωπεύει και αντιλαμβάνεται το χέρι, προσθέτουν οι ερευνητές.
"Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η απεικόνιση του σώματος του εγκεφάλου δεν δημιουργείται εξ ολοκλήρου από την όραση και δεν μπορεί να περιλαμβάνει καθόλου όραση - ακόμη και για τα μέρη του σώματος που παρατηρούνται τακτικά"
Στη μελέτη, ο διευθυντής του κέντρου Laurence Harris, καθηγητής Ψυχολογίας στη Σχολή Υγείας της Υόρκης, και η μεταπτυχιακή φοιτήτρια Sarah D'Amour, διαπίστωσαν ότι η απεικόνιση του εγκεφάλου στο πίσω μέρος των χεριών αλλάζει ανάλογα με τον προσανατολισμό στον οποίο βρίσκονται.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό τους.
Χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνική που αποκάλυψε τη σιωπηρή αναπαράσταση των ατομικών χεριών τους στον εγκέφαλο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το αντιληπτό πλάτος είναι διαφορετικό όταν το χέρι κρατιέται όρθιο σε σύγκριση με το πότε κρατιέται πλευρικά, αλλά μόνο για το πίσω μέρος του χεριού. Δεν παρατηρήθηκε καμία παραλλαγή στην αντίληψη για την παλάμη.
Στη μελέτη των 40 συμμετεχόντων, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δύο διαδοχικά φωτογραφίες πραγματικού μεγέθους του χεριού, μία διαστρεβλωμένη, μία όχι. Η παραμορφωμένη φωτογραφία προσαρμόστηκε έως ότου ήταν εξίσου σαν την εσωτερική αναπαράσταση του ατόμου ως ανεπιθύμητη φωτογραφία. Η εσωτερική αναπαράσταση του χεριού τους θεωρήθηκε ως το σημείο στο μέσο μεταξύ αυτών των δύο φωτογραφιών.
Αυτό που προκαλεί έκπληξη, λέει ο Χάρις, είναι ότι το αντιληπτό μήκος της πλάτης και της παλάμης του χεριού είναι διαφορετικό το ένα από το άλλο.Το μήκος του πίσω μέρους του χεριού υπερεκτιμάται ακόμη και αν το μήκος της παλάμης γίνεται αντιληπτό με ακρίβεια.
"Αυτά τα ευρήματα είναι ιδιαίτερα εκπληκτικά λόγω της ακρίβειας που δείχνει η τοποθέτηση των χεριών όταν πραγματοποιούν πολύπλοκες και ακριβείς ενέργειες, όπως παίζοντας το πιάνο ή πληκτρολογώντας σε πληκτρολόγιο του υπολογιστή" δήλωσε.
Έχουν διεξαχθεί εκτεταμένες έρευνες σχετικά με διάφορες πτυχές της αντίληψης και της δράσης, όπως η αφή, οι απτικές, οι κινητικές δεξιότητες, η προσέγγιση, η κατανόηση, η ένδειξη, η χρήση εργαλείων, η αίσθηση θέσης και η αντίληψη μεγέθους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κατανόηση της πλήρους εικόνας του πώς αντιπροσωπεύεται το χέρι στον εγκέφαλο είναι το κλειδί, λέει ο D'Amour. Όλες αυτές οι αισθητικές διαδικασίες και εργασίες απαιτούν γνώση σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος αντιπροσωπεύει το χέρι και ως εκ τούτου μπορεί να επηρεαστεί από τυχόν διαστρεβλώσεις μεγέθους ή σχήματος που μπορεί να συμβούν.
"Βλέπουμε τις πλάτες των χεριών μας πολύ περισσότερο από τις παλάμες μας - και παρόλα αυτά είναι οι πλάτες των χεριών μας που αναπαριστώνται ανακριβώς στον εγκέφαλο", λέει ο D'Amour.
Οι δια βίου εμπειρίες άμεσης αλληλεπίδρασης και βλέπουμε τα χέρια από πολλές διαφορετικές απόψεις μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη ευελιξία και πλαστικότητα στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος αντιπροσωπεύει και αντιλαμβάνεται το χέρι, προσθέτουν οι ερευνητές.
"Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η απεικόνιση του σώματος του εγκεφάλου δεν δημιουργείται εξ ολοκλήρου από την όραση και δεν μπορεί να περιλαμβάνει καθόλου όραση - ακόμη και για τα μέρη του σώματος που παρατηρούνται τακτικά"