Ο πυρήνας της κατάθεσης του ηγέτη της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, στη "Δίκη των 28" είναι η ουσία για όσα συμβαίνουν στο ελληνικό πρωτάθλημα, όσον αφορά τις ευθύνες των Κυβερνήσεων και της Δικαιοσύνης. Το... δικαστήριο άλλα περίμενε ν' ακούσει!
«H Πολιτεία και η Δικαιοσύνη έχουν αποτύχει παταγωδώς στον ουσιαστικό έλεγχο όσων συμβαίνουν στο παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Άγνωστο ποια είναι τα αίτια της αδυναμίας ή κωλυσιεργίας αυτής, η ουσία παραμένει αναλλοίωτη. Η αδράνεια συντελεί στην ολοένα αυξανόμενη σήψη του χώρου»
Μπορεί να έχει ασκηθεί -εύλογα- έντονη κριτική για την κατάθεση μερικής «αμνησίας» του Γιάννη Αλαφούζου, στη «Δίκη των 28», να κινήθηκε με οδηγό το «κάτι γινόταν αλλά δεν έχω αποδείξεις, μόνο ενδείξεις» -παρά τις τότε πρωτοβουλίες του με τη «Δίκη» και το «Παράγκα και Όραμα» - αλλά οι ρήσεις του για τις κυβερνήσεις και τη δικαιοσύνη, προσέφεραν στο να δούμε το «δάσος» και όχι μόνο το «δέντρο».
-«Τα παράλογα πράγματα που άρχισαν να συμβαίνουν από το 1993 και μετά. Όταν, δηλαδή, πέρασε η ΠΑΕ Ολυμπιακός στα χέρια του Σωκράτη Κόκκαλη», που είπε, είναι βαθιά αλήθεια. (Αλησμόνητες εποχές Αλεξανδρούπολης…)
Η «παράγκα» υφίσταται ως σύστημα διεύθυνσης ποδοσφαίρου από τότε. Κι όλοι τους (λίγο ή πολύ) «παραγκάρχες» μέχρι σήμερα. Ποιος ας πούμε σκόρπισε «μιλιόνια» στις ΕΠΣ, για να κάνει την ΕΠΟ δική του, με την αρωγή μάλιστα της τότε κυβέρνησης;
Ακόμη κι όταν ήλθαν κι άλλοι στην εξουσία της ΕΠΟ, όπως ο Πατέρας από τον Παναθηναϊκό (παρέα με τον «Τρώα»), «κόπηκε» με διαιτησία η άμεση επάνοδος του ΟΦΗ στην Α’ Εθνική, από τα παρατράγουδα της διαιτησίας στα μπαράζ με αποκορύφωμα την μεγάλη κλοπή στις Σέρρες, που ήταν με το μέρος τους.
-Γιατί όχι πριν που το ποδόσφαιρο ήταν υπό την επιρροή Βαρδινογιάννη στον Παναθηναϊκό; Δεν γίνονταν τότε τέτοια πράγματα. Σίγουρα γίνονταν «πράγματα», αλλά σε καμία περίπτωση τέτοια... ντράβαλα, που θυμίζουν τεχνικές μαφίας.
«Τα 10 χρόνια πριν από την καθιέρωση Κόκκαλη στον Ολυμπιακό, είχε 4 ο Ολυμπιακός, 3 ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ, η Λάρισα. Υπήρχε πλουραλισμός, μετά από αυτό όμως, οι στατιστικές αλλάζουν τελείως. Αν δείτε ιστορία μετά από το 93 και πριν από μερικά χρόνια, υπήρχε μια συγκεκριμένη πορεία...».
Η ουσία αυτής της κατάθεσης, γίνεται «καυτή» ως επίκαιρη, σε μια περίοδο που η νυν Κυβέρνηση έχει αναλάβει πρωτοβουλίες με σημαία την κανονικότητα. Το θέμα είναι για ποια κανονικότητα; Αυτή με τους «Κηδεμόνες» μας, όπως σχολιάσαμε, χτες; Ή με βάση την επισήμανση Αλαφούζου που δίνει στυγνά τις ευθύνες της Πολιτείας και της Δικαιοσύνης στο μέγα πρόβλημα που ταλανίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Συνήθως, εκείνος που αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, κοιτάζεται πρώτα στον καθρέπτη, για να ξέρει τι του γίνεται, αναλαμβάνει τις ευθύνες του και αποφασίζει ανάλογα. Όχι, οι πολιτικές ηγεσίες δεν είναι οι λευκές περιστερές, αλλά διαχρονικά εμπλεκόμενες με τους ηγήτορες του ποδοσφαιρικού θιάσου, είτε με διαπλοκές, είτε για λόγους κομματικού κόστους, ή άλλων επιδιώξεων…
-Κύριε Γεραπετρίτη, μόνο αυτός που σπάει το καρύδι το απολαμβάνει πραγματικά, λέει μια παροιμία…
Το «δάσος» που έδειξε ο Αλαφούζος, για να κρύψει το «δέντρο»
«H Πολιτεία και η Δικαιοσύνη έχουν αποτύχει παταγωδώς στον ουσιαστικό έλεγχο όσων συμβαίνουν στο παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Άγνωστο ποια είναι τα αίτια της αδυναμίας ή κωλυσιεργίας αυτής, η ουσία παραμένει αναλλοίωτη. Η αδράνεια συντελεί στην ολοένα αυξανόμενη σήψη του χώρου»
Μπορεί να έχει ασκηθεί -εύλογα- έντονη κριτική για την κατάθεση μερικής «αμνησίας» του Γιάννη Αλαφούζου, στη «Δίκη των 28», να κινήθηκε με οδηγό το «κάτι γινόταν αλλά δεν έχω αποδείξεις, μόνο ενδείξεις» -παρά τις τότε πρωτοβουλίες του με τη «Δίκη» και το «Παράγκα και Όραμα» - αλλά οι ρήσεις του για τις κυβερνήσεις και τη δικαιοσύνη, προσέφεραν στο να δούμε το «δάσος» και όχι μόνο το «δέντρο».
-«Τα παράλογα πράγματα που άρχισαν να συμβαίνουν από το 1993 και μετά. Όταν, δηλαδή, πέρασε η ΠΑΕ Ολυμπιακός στα χέρια του Σωκράτη Κόκκαλη», που είπε, είναι βαθιά αλήθεια. (Αλησμόνητες εποχές Αλεξανδρούπολης…)
Η «παράγκα» υφίσταται ως σύστημα διεύθυνσης ποδοσφαίρου από τότε. Κι όλοι τους (λίγο ή πολύ) «παραγκάρχες» μέχρι σήμερα. Ποιος ας πούμε σκόρπισε «μιλιόνια» στις ΕΠΣ, για να κάνει την ΕΠΟ δική του, με την αρωγή μάλιστα της τότε κυβέρνησης;
Ακόμη κι όταν ήλθαν κι άλλοι στην εξουσία της ΕΠΟ, όπως ο Πατέρας από τον Παναθηναϊκό (παρέα με τον «Τρώα»), «κόπηκε» με διαιτησία η άμεση επάνοδος του ΟΦΗ στην Α’ Εθνική, από τα παρατράγουδα της διαιτησίας στα μπαράζ με αποκορύφωμα την μεγάλη κλοπή στις Σέρρες, που ήταν με το μέρος τους.
-Γιατί όχι πριν που το ποδόσφαιρο ήταν υπό την επιρροή Βαρδινογιάννη στον Παναθηναϊκό; Δεν γίνονταν τότε τέτοια πράγματα. Σίγουρα γίνονταν «πράγματα», αλλά σε καμία περίπτωση τέτοια... ντράβαλα, που θυμίζουν τεχνικές μαφίας.
«Τα 10 χρόνια πριν από την καθιέρωση Κόκκαλη στον Ολυμπιακό, είχε 4 ο Ολυμπιακός, 3 ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ, η Λάρισα. Υπήρχε πλουραλισμός, μετά από αυτό όμως, οι στατιστικές αλλάζουν τελείως. Αν δείτε ιστορία μετά από το 93 και πριν από μερικά χρόνια, υπήρχε μια συγκεκριμένη πορεία...».
Η ουσία αυτής της κατάθεσης, γίνεται «καυτή» ως επίκαιρη, σε μια περίοδο που η νυν Κυβέρνηση έχει αναλάβει πρωτοβουλίες με σημαία την κανονικότητα. Το θέμα είναι για ποια κανονικότητα; Αυτή με τους «Κηδεμόνες» μας, όπως σχολιάσαμε, χτες; Ή με βάση την επισήμανση Αλαφούζου που δίνει στυγνά τις ευθύνες της Πολιτείας και της Δικαιοσύνης στο μέγα πρόβλημα που ταλανίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Συνήθως, εκείνος που αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, κοιτάζεται πρώτα στον καθρέπτη, για να ξέρει τι του γίνεται, αναλαμβάνει τις ευθύνες του και αποφασίζει ανάλογα. Όχι, οι πολιτικές ηγεσίες δεν είναι οι λευκές περιστερές, αλλά διαχρονικά εμπλεκόμενες με τους ηγήτορες του ποδοσφαιρικού θιάσου, είτε με διαπλοκές, είτε για λόγους κομματικού κόστους, ή άλλων επιδιώξεων…
-Κύριε Γεραπετρίτη, μόνο αυτός που σπάει το καρύδι το απολαμβάνει πραγματικά, λέει μια παροιμία…
Το «δάσος» που έδειξε ο Αλαφούζος, για να κρύψει το «δέντρο»