Οι επιστήμονες στη Μινεσότα μελέτησαν δύο αποικίες μελισσών σε ανακατασκευασμένα λιβάδια
Βρήκαν ότι οι μέλισσες χρησιμοποίησαν ένα πολύπλοκο σύστημα χορού για να επικοινωνήσουν
Οι μέλισσες επικοινωνούσαν για τη θέση της γύρης, την κατεύθυνση, την απόσταση και πολλά άλλα
Μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα έχει δημιουργήσει ένα λεξικό εργασίας με περισσότερες από 1.500 μοναδικές κινήσεις χορού που χρησιμοποιούν οι μέλισσες για να επικοινωνούν μεταξύ τους.
Ο κατάλογος καταρτίστηκε ως μέρος μιας ευρύτερης μελέτης σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι διαχειριστές γης θα μπορούσαν να προετοιμάσουν τους φυσικούς οικοτόπους ώστε να είναι πιο ευπρόσδεκτοι για τις μέλισσες, των οποίων οι πληθυσμοί έχουν ταχεία μείωση τα τελευταία χρόνια.
Η ομάδα, με επικεφαλής τον πανεπιστήμιο της Μινεσότα Morgan Carr-Markell, έφερε δύο μεγάλες αποικίες μελισσών σε δύο διαφορετικές τοποθεσίες στη Μινεσότα, όπου προηγουμένως ανεπτυγμένη γη είχε μετατραπεί σε πρασινάδα με ένα μείγμα φυσικών και μη-φυσικών φυτών.
Η ομάδα αρχικά ήθελε να μελετήσει πώς οι μέλισσες αντέδρασαν σε διαφορετικούς τύπους πηγών γύρης για να βοηθήσουν τους διαχειριστές της γης να βρουν έναν βέλτιστο συνδυασμό φυτών για να υποστηρίξουν τους νέους πληθυσμούς μελισσών.
Καθώς παρατήρησαν τις μέλισσες που κινούνται στο τοπίο, άρχισαν να παρατηρούν κάποια ασυνήθιστη συμπεριφορά, όπως χαρακτήρισε η ομάδα ως «χορευτές», σύμφωνα με μια αναφορά στο Newsweek.
Οι χοροί αυτοί χρησιμοποιήθηκαν όταν ομάδες μελισσών πετούσαν έξω από την κυψέλη, συνήθως σε σχήμα οκτώ.
Τα waggles χρησιμοποιήθηκαν για να επικοινωνήσουν με άλλα μέλη του σχηματισμού, υποδεικνύοντας μια σειρά πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένου του πού να στραφεί, της κατεύθυνσης της πλησιέστερης πηγής γύρης, του πόσο μακριά είναι και του πόσο γενικά είναι πολύτιμη η θέαση της γύρης του φυτού.
Σε γενικές γραμμές, η ομάδα καταλόγισε 1.528 μοναδικές κινήσεις χορευτικού χορού, παρουσιάζοντας ένα απροσδόκητα πολύπλοκο και χρωματικό σύστημα επικοινωνίας μεταξύ των δύο αποικιών μελισσών.
«Το πράγμα που πιστεύω ότι είναι το πιο ενδιαφέρον για τις μέλισσες είναι η επικοινωνία τους», είπε ο Carr-Markell.
«Έτσι ήθελα να μπορέσω να το χρησιμοποιήσω για να βοηθήσω τους διαχειριστές γης που ενδιαφέρονται για τη φύτευση για τις μέλισσες και να τους δώσουν πληροφορίες επί τόπου».
Αναλύοντας τις επικοινωνίες των μελισσών, η ομάδα μπόρεσε να αποδείξει ότι οι μέλισσες προσελκύονταν περισσότερο από τα φυτά που προέρχονταν από τα λιβάδια της Μινεσότα.
Βρήκαν ότι τα πιο πολύτιμα φυτά γύρης ήταν αυτόχθονες στις πρασιές, συμπεριλαμβανομένων των χρυσοχόων και των τριφύλλων λιβαδιών.
Εν τω μεταξύ, οι περιοχές του λιβαδιού που κατοικούνταν από μη αυτόχθονα φυτά τείνουν να αξιολογούνται ως στόχοι ελαφρώς χαμηλότερης προτεραιότητας από τις μέλισσες.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η ενσωμάτωση ορισμένων ιθαγενών λιβαδιών σε ανακατασκευασμένα λιβάδια μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες οι αποικίες να χρησιμοποιούν αυτές τις πρασιές ως σημαντικές πηγές τροφίμων κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξης μεγαλύτερης αποικίας και παραγωγής μελιού», αναφέρει η μελέτη
Βρήκαν ότι οι μέλισσες χρησιμοποίησαν ένα πολύπλοκο σύστημα χορού για να επικοινωνήσουν
Οι μέλισσες επικοινωνούσαν για τη θέση της γύρης, την κατεύθυνση, την απόσταση και πολλά άλλα
Μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα έχει δημιουργήσει ένα λεξικό εργασίας με περισσότερες από 1.500 μοναδικές κινήσεις χορού που χρησιμοποιούν οι μέλισσες για να επικοινωνούν μεταξύ τους.
Ο κατάλογος καταρτίστηκε ως μέρος μιας ευρύτερης μελέτης σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι διαχειριστές γης θα μπορούσαν να προετοιμάσουν τους φυσικούς οικοτόπους ώστε να είναι πιο ευπρόσδεκτοι για τις μέλισσες, των οποίων οι πληθυσμοί έχουν ταχεία μείωση τα τελευταία χρόνια.
Η ομάδα, με επικεφαλής τον πανεπιστήμιο της Μινεσότα Morgan Carr-Markell, έφερε δύο μεγάλες αποικίες μελισσών σε δύο διαφορετικές τοποθεσίες στη Μινεσότα, όπου προηγουμένως ανεπτυγμένη γη είχε μετατραπεί σε πρασινάδα με ένα μείγμα φυσικών και μη-φυσικών φυτών.
Η ομάδα αρχικά ήθελε να μελετήσει πώς οι μέλισσες αντέδρασαν σε διαφορετικούς τύπους πηγών γύρης για να βοηθήσουν τους διαχειριστές της γης να βρουν έναν βέλτιστο συνδυασμό φυτών για να υποστηρίξουν τους νέους πληθυσμούς μελισσών.
Καθώς παρατήρησαν τις μέλισσες που κινούνται στο τοπίο, άρχισαν να παρατηρούν κάποια ασυνήθιστη συμπεριφορά, όπως χαρακτήρισε η ομάδα ως «χορευτές», σύμφωνα με μια αναφορά στο Newsweek.
Οι χοροί αυτοί χρησιμοποιήθηκαν όταν ομάδες μελισσών πετούσαν έξω από την κυψέλη, συνήθως σε σχήμα οκτώ.
Τα waggles χρησιμοποιήθηκαν για να επικοινωνήσουν με άλλα μέλη του σχηματισμού, υποδεικνύοντας μια σειρά πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένου του πού να στραφεί, της κατεύθυνσης της πλησιέστερης πηγής γύρης, του πόσο μακριά είναι και του πόσο γενικά είναι πολύτιμη η θέαση της γύρης του φυτού.
Σε γενικές γραμμές, η ομάδα καταλόγισε 1.528 μοναδικές κινήσεις χορευτικού χορού, παρουσιάζοντας ένα απροσδόκητα πολύπλοκο και χρωματικό σύστημα επικοινωνίας μεταξύ των δύο αποικιών μελισσών.
«Το πράγμα που πιστεύω ότι είναι το πιο ενδιαφέρον για τις μέλισσες είναι η επικοινωνία τους», είπε ο Carr-Markell.
«Έτσι ήθελα να μπορέσω να το χρησιμοποιήσω για να βοηθήσω τους διαχειριστές γης που ενδιαφέρονται για τη φύτευση για τις μέλισσες και να τους δώσουν πληροφορίες επί τόπου».
Αναλύοντας τις επικοινωνίες των μελισσών, η ομάδα μπόρεσε να αποδείξει ότι οι μέλισσες προσελκύονταν περισσότερο από τα φυτά που προέρχονταν από τα λιβάδια της Μινεσότα.
Βρήκαν ότι τα πιο πολύτιμα φυτά γύρης ήταν αυτόχθονες στις πρασιές, συμπεριλαμβανομένων των χρυσοχόων και των τριφύλλων λιβαδιών.
Εν τω μεταξύ, οι περιοχές του λιβαδιού που κατοικούνταν από μη αυτόχθονα φυτά τείνουν να αξιολογούνται ως στόχοι ελαφρώς χαμηλότερης προτεραιότητας από τις μέλισσες.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η ενσωμάτωση ορισμένων ιθαγενών λιβαδιών σε ανακατασκευασμένα λιβάδια μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες οι αποικίες να χρησιμοποιούν αυτές τις πρασιές ως σημαντικές πηγές τροφίμων κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξης μεγαλύτερης αποικίας και παραγωγής μελιού», αναφέρει η μελέτη