Η πολυδιαφημισμένη ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ, από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, της πιο δυναμικής και κερδοφόρου υπό κρατικό έλεγχο επιχείρησης, είχε πολλές και παγκόσμιες πρωτοτυπίες, συνιστώντας κατ΄ ουσίαν, όχι ένα success, αλλά ένα disaster story, από το οποίο προκύπτουν χρήσιμα συμπεράσματα, για όποιον δεν εθελοτυφλεί.
Η υπόθεση της πώλησης του ΟΠΑΠ, υπό διαφορετικούς όρους και προϋποθέσεις και κυρίως υπό άλλες, υγιείς συνθήκες για την ελληνική οικονομία και κοινωνία, θα μπορούσε να εξεταστεί με άλλο, τελείως διαφορετικό πρίσμα από το σημερινό, που επιβάλλει η γενικότερη κακή κατάσταση της χώρας.
Η κυβέρνηση, αντί να κλείσει ζημιογόνες επιχειρήσεις, οι οποίες μάλιστα έχουν φορτωθεί με μεγάλο δανεισμό και βάζουν μέσα κάθε χρόνο τον Έλληνα φορολογούμενο, τις αφήνει και φυτοζωούν, χωρίς να ενδιαφέρεται κατ΄ ουσίαν πόσο κοστίζουν στον αγρίως φορολογούμενο πολίτη και επιχειρηματία.
Αντιθέτως, προχωράει σε πωλήσεις πολύτιμων και κερδοφόρων υπό δημόσιο έλεγχο επιχειρήσεων, σε μία περίοδο μάλιστα που οι πάντες γνωρίζουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη γωνία της διεθνούς οικονομικής σκηνής και πιέζεται αφόρητα από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών και την κυριαρχούσα γερμανική πολιτική, να εκποιήσει όσα «ασημικά» της απέμειναν.
Στην περίπτωση του ΟΠΑΠ, έγιναν απίστευτα πράγματα κατά τη διαδικασία πώλησης, τα οποία ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα φωτιστούν πολύ περισσότερο, ιδίως αν επαληθευθούν οι πληροφορίες περί των πρώτων -και μάλιστα ισχυρών- κλυδωνισμών στο εσωτερικό του σαφώς ετερόκλητου σχήματος που εγκαταστάθηκε στο κτίριο του Κηφισού.
Επί της ουσίας, τώρα, η κυβέρνηση αποφάσισε να πωλήσει την κορυφαία δημόσια επιχείρηση, την «γκανιότα» δηλαδή, που έδωσε πάρα πολλά κέρδη και μερίσματα και στους μετόχους του (Δημόσιο, ιδιώτες και θεσμικούς επενδυτές) και στο κοινωνικό σύνολο και στον αθλητισμό, χωρίς βεβαίως να διαγράφονται και οι χαριστικές κατά καιρούς χρηματοδοτήσεις του Οργανισμού.
Το μείζον θέμα, το οποίο ΠΟΤΕ δεν απαντήθηκε επί της ουσίας, είναι το αν ο Έλληνας φορολογούμενος, ωφελήθηκε και τι, από την πώληση του ΟΠΑΠ. Δυστυχώς, όλοι πλέον γνωρίζουν ποιοι έχουν ήδη εγγράψει τεράστια κέρδη από την πώληση στα 5,92 ευρώ ανά μετοχή του 33% της επιχείρησης, από την οποία το Δημόσιο εισέπραξε 622 εκατ. μετρητά και άλλα 30, με... δόσεις, λες και είναι ο... Κωτσόβολος!
Μέσα σε τρεις μήνες, η μετοχή του ΟΠΑΠ, έγραψε υψηλό 11 ευρώ (!) και ας μας έλεγαν ότι η εταιρεία δεν έχει προοπτικές και συνάμα την οδήγησαν στην χαμηλότερη κερδοφορία της, προκειμένου να φανεί στη συνέχεια ότι «μιά χαρά την πουλήσαμε».
Άλλωστε, μέσα σε δύο μήνες, άλλαξαν το business plan, γεγονός που οδήγησε ξένη εταιρεία, την Wood Company, στις 16 Ιανουαρίου, να προχωρήσει στις εξής προβλέψεις, για τις χρήσεις 2014, 2015 και 2016. Η εταιρεία, δίνει τιμή-στόχο τα 12,3 ευρώ και προβλέπει κέρδη, για το 2014, ύψους 184 εκατ., για το 2015, ύψους 211 εκατ. και για το 2016, ύψους 301 εκατ. ευρώ. Και για τις χρήσεις αυτές, προβλέπει αντιστοίχως μερίσματα 0,52, 0,59 και 0,85 ευρώ.
Το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή, που πούλησε την εταιρεία στα ιστορικά χαμηλά κερδών, κατά τα επόμενα τρία χρόνια, ΜΟΝΟ από ΜΕΡΙΣΜΑΤΑ, θα εισέπραττε 209,31 εκατ. ευρώ, δηλαδή το 32,1% του τιμήματος, συν και την υπεραξία, ανά χείρας!!!
Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Στουρνάρα, επιμένει να θεωρεί αυτή την πώληση ως success story, αποδεικνύεται όμως πολύ γρήγορα ότι κάθε άλλο παρά για τέτοιο πρόκειται, καθώς συνιστά ένα από τα πλέον οφθαλμοφανή και επιζήμια για την ελληνική οικονομία, τον αθλητισμό και την κοινωνία, disaster story.
Είναι προφανώς αιτιολογημένη η άποψη που εκφράζουν γνωστοί και έμπειροι παράγοντες της αγοράς, ότι αν γινόταν κάτι παρόμοιο σε άλλη χώρα και ιδίως στις ΗΠΑ, όσοι το έπραξαν, θα είχαν άσχημα μπερδέματα με την Δικαιοσύνη...