Στις 9 Νοεμβρίου του 1920 κοιμήθηκε ο νεώτερος Άγιος της Ορθοδοξίας, Νεκτάριος.
Κατά την διάρκεια της ζωής του προσπαθούσε με κάθε τρόπο να είναι κοντά σε κάθε άνθρωπο που τον είχε ανάγκη, αντιμετωπίζοντάς τον πάντα με αγάπη και κατανόηση.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Άγιος Νεκτάριος τυγχάνει ιδιαίτερης αγάπης αλλά και σεβασμού από τους Έλληνες.
Έχει χαρακτηριστεί μάλιστα ο «Άγιος της στοργής και της συγγνώμης»…
Έχει χαρακτηριστεί μάλιστα ο «Άγιος της στοργής και της συγγνώμης»…
Παρά την δεινή οικονομική του κατάσταση ταξίδευε συνεχώς σε διάφορα μέρη, όπου έκρινε πως ήταν περισσότερο χρήσιμος και παρόλο που δεν εισέπραττε την οποιαδήποτε αμοιβή, εργαζόταν με μεγάλο ζήλο καθημερινά.
Αγόγγυστα μέχρι το τέλος, όπου τον κατέβαλε εντελώς η ασθένεια που είχε στον προστάτη, αγκάλιαζε τους ανθρώπους που έρχονταν σε αυτόν, διδάσκοντας έτσι την αληθινή έννοια της Ορθόδοξης πίστης μας, αυτής που λέει να φέρεσαι στον άλλον όπως θα ήθελες να φέρονται σε ‘σένα και να μην κρίνεις κανέναν, γιατί δεν ξέρεις τι κρύβει στην ψυχή του.
Έτσι και ο γέροντας Νεκτάριος αντιμετώπιζε με αγάπη και δεκτικότητα όλους τους ανθρώπους και κάθε έναν ξεχωριστά.
Η παράδοση λέει ότι, αφού κοιμήθηκε, κατά την μεταφορά του στο λιμάνι του Πειραιά, σήκωσε μόνος του το κεφάλι του, προκειμένου να του φορέσουν οι πιστοί, με δική τους επιθυμία, ένα πετραχήλι.
Το παράδειγμα του γέροντα Νεκτάριου, του νεώτερου Αγίου της πίστης μας, ας φωτίσει κι εμάς, δείχνοντάς μας τον σωστό δρόμο, που δεν είναι άλλος από την ίδια την αγάπη και την αλληλεγγύη.
Χρόνια πολλά και καλά σε όλους τους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες!