Σε κανέναν τομέα της δημόσιας ζωής δεν αποτυπώνεται με τέτοια ανάγλυφη ακρίβεια το ελληνικό παράδοξο όσο στη σχιζοφρενική κατάσταση που επικρατεί στη «δημόσια τηλεόραση», τέσσερις μήνες μετά τη δραματική διακοπή του προγράμματος της πάλαι ποτέ ΕΡΤ, και όπως αποδείχθηκε χωρίς κανέναν σχεδιασμό για το επόμενο βήμα.
Η προχειρότητα του λουκέτου και η άγνοια κινδύνου από την έλλειψη δημόσιας τηλεόρασης ειδικώς στις συνθήκες κρίσης, κατέληξε στη δημιουργία κλίματος της πιο σκληρής και απροκάλυπτης κομματικής εκμετάλλευσης της υπόθεσης από όσες είχε γνωρίσει ο κόσμος της ΕΡΤ εν λειτουργία - και το κοινό.
Η παρούσα κατάσταση έχει ως εξής: τα μεν υπερσύγχρονα και πλήρως εξοπλισμένα με πανάκριβα μηχανήματα κτίρια της Αγ. Παρασκευής παραμένουν σε καθεστώς κατάληψης από μέρος των πρώην εργαζομένων ΕΡΤ, προσηλωμένων στην αφελή αν όχι παράλογη ιδέα περί πιθανής επαναλειτουργίας της ΕΡΤ ως είχε. Εκπέμπουν ιντερνετικό πρόγραμμα και έχουν μετατρέψει πλέον την ιδέα της δημόσιας τηλεόρασης, που λένε ότι υπερασπίζονται, σε κομματικό όργανο πίεσης των πολιτικών εξελίξεων. Εγινε σαφής άλλωστε από την πρώτη στιγμή του λουκέτου η αξιοποίηση του κλίματος από την αξιωματική αντιπολίτευση, στην οποία έχουν προσχωρήσει οι πλέον σκληροπυρηνικοί συνδικαλιστές.
Την ίδια ώρα, η μεταβατική και διαθέτουσα την κυβερνητική σφραγίδα ΔΤ βρίσκεται σε εμπάργκο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς παραμένει σε γκρίζο νομικό καθεστώς να δίνει μάχη στα μουσειακού ενδιαφέροντος και πάντως απολύτως δύσχρηστα για μια τηλεόραση, κτίρια της Κατεχάκη. Ως εκ τούτου εκπέμπει πρόγραμμα πειραματικού τύπου και αισθητικής των πρώτων χρόνων λειτουργίας της τηλεόρασης. Χρησιμοποιεί το ένα και μοναδικό στούντιο, με ελάχιστες τεχνικές δυνατότητες, ενώ εδώ και λίγες ημέρες λειτουργεί ένα και μοναδικό ραδιοφωνικό πρόγραμμα, με ερασιτεχνικό εξοπλισμό 2 cd player και μία κονσόλα.
Πρόκειται για συνθήκες που δεν επιτρέπουν να αξιοποιηθεί το σύνολο των 570 προσληφθέντων, οι οποίοι ωστόσο πληρώνονται κανονικά και βρίσκονται εξ αυτού εκτεθειμένοι σε σχόλια και επικρίσεις, τα οποία ευνοούνται από το διχαστικό κλίμα μεταξύ των εργαζομένων. Κάπως έτσι πληρώνουν εντέλει οι εργαζόμενοι και κατ’ επέκταση το ελληνικό κοινό, την πολιτική επένδυση από τη μια του ΣΥΡΙΖΑ στο σχήμα «Αγ. Παρασκευή» και από την άλλη των κομμάτων της κυβέρνησης Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ σε μια ΔΤ, την οποία στηρίζουν μεν με εκπροσώπους τους στα πάνελ, αλλά χωρίς να προχωρούν στην πλήρη κατοχύρωσή της ως μεταβατικό στάδιο και την εξασφάλιση της ομαλής λειτουργίας της. Αποτέλεσμα είναι και η καθημερινή σπαζοκεφαλιά για τους δημοσιογράφους να διατηρήσουν στοιχειωδώς την ισορροπία των απόψεων που προβάλλονται. Οσο για τον διορισμένο, με καθυστέρηση περισσότερο του ενός μηνός από το λουκέτο στην ΕΡΤ, υπουργό για τη δημόσια τηλεόραση Παντελή Καψή, έχει αναλάβει το πρωτοφανές έργο να λύσει τον γόρδιο δεσμό «επανεγκατάσταση στο κτίριο της Αγ. Παρασκευής - λειτουργία μεταβατικής ΔΤ - κατευνασμό των συνδικαλιστικών παθών - συγκρότηση και λειτουργία της ΝΕΡΙΤ» με μεγαλεξάνδρεια πυγμή, χωρίς τις ανάλογες εξουσίες. Ηδη τρία ακόμη υπουργεία συμμετέχουν στο όλο εγχείρημα, ενώ η υπογραφή ακόμη και του απλούστερου εγγράφου για τη λειτουργία της μεταβατικής ΔΤ είναι ένας γραφειοκρατικός δαίδαλος.
Είναι άγνωστο αν σκέφτηκε κανείς τότε εκ των συμβούλων, των οποίων η άποψη περί κλεισίματος της ΕΡΤ επικράτησε, ότι θα ήταν εύκολη η ανασύσταση μιας δημόσιας τηλεόρασης. Αλλά αυτή τη στιγμή, με την Ελλάδα να αναλαμβάνει την ευρωπαϊκή προεδρία σε λίγους μήνες, η απουσία της έχει κόστος και για την εικόνα της χώρας και αν δεν βρεθεί λύση και για τα ταμεία, καθώς η χρησιμοποίηση ιδιωτικών συνεργείων σημαίνει κόστος πολλών εκατομμυρίων.
| Της Ποπης Διαμαντακου |