Το Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών Stimson Centre δημοσίευσε μια έκθεση με το όνομα του Russell Stiklor. Ο Στίκλορ προειδοποιεί ότι το πιο πολύτιμο αγαθό στη Μέση Ανατολή, σε αντίθεση με το τι γενικά πιστεύεται, δεν είναι το πετρέλαιο, αλλά το νερό. Η έλλειψη νερού μπορεί να οδηγήσει στο γεγονός ότι ορισμένα κράτη μέλη, δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις πιο πιεστικές ανάγκες του ταχέως αυξανόμενου πληθυσμού κατά τις επόμενες δεκαετίες.
Ένας από αυτούς τους πολέμους στην πραγματικότητα έχει, ήδη, ξεκινήσει και εξελίσσεται με πρωτοφανή σκληρότητα- στη Συρία.
Ισραηλινοί ερευνητές στα μέσα του 2002 είχαν προειδοποιήσει ότι η έκρηξη του πληθυσμού της Συρίας με την άνευ προηγουμένου ξηρασίας, μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή, η οποία θα εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας.
Η πιο φτωχή περιοχή της υδρογείου σε νερό
Η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική είναι από τις φτωχότερες περιοχές της υδρογείου σε πόσιμο νερό, κάνουν τους ανθρώπους να εξαρτώνται πλήρως από τα υπόγεια ύδατα και τα ποτάμια- Νείλος, Ιορδάνης, Ευφράτης και Τίγρης (ΠΥΓΜΗ: σε ό,τι αφορά τους δύο τελευταίους ποταμούς η Τουρκία επιμένει να χτίζει φράγματα, εμποδίζοντας το νερό να ρέει προς της χώρες της Μέσης Ανατολής).
Ιστορικά, η περιοχή ήταν πυκνοκατοικημένη και οι διαθέσιμες πηγές ύδατος- αν και με δυσκολία- έφθαναν για να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού.
Τεράστια η αύξηση του πληθυσμού
Αλλά από το 1950 και εντεύθεν ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά 300 εκατομμύρια ανθρώπους, και είναι αριθμητικά ισάξιοι των κατοίκων των ΗΠΑ, που όμως είναι πλούσιες σε υδάτινους πόρους.
Ένα φωτεινό παράδειγμα αποτελεί η Συρία. Το 1950 ζούσαν 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι, σήμερα είναι περίπου 22 εκατομμύρια και μέχρι το 2050 υπολογίζονται σε 36 εκατομμύρια κατοίκους.
Ο πληθυσμός της Αιγύπτου από τα 20 εκατομμύρια το 1950 έχει φθάσει το 2013 τα 85 εκατομμύρια. Στα μέσα του αιώνα ο αιγυπτιακός πληθυσμός θα υπερβεί τα 135 εκατομμύρια.
Στην Υεμένη το 1950 ήταν 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι. Σήμερα είναι 25 εκατομμύρια και το 2050 θα φθάσουν τα 50 εκατομμύρια.
Κανείς δεν γνωρίζει πώς να παρέχει νερό σε έναν παρόμοιο αριθμό ανθρώπων. Η Συρία, η Αίγυπτος και η Υεμένη έχουν σχεδόν πλήρως εκμεταλλευθεί τα διαθέσιμα υπόγεια ύδατα, τις πηγές και άλλους πόρους.
Πηγή ζωής οι ποταμοί
Το πρόβλημα του νερού στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, περιπλέκεται περαιτέρω από το γεγονός ότι οι πηγές νερού βρίσκονται συνήθως έξω από την περιοχή της ζήτησης.
Στην Αίγυπτο, η κύρια πηγή του νερού και της ζωής- ο Νείλος ποταμός- ρέει από την Αιθιοπία, η οποία προετοιμάζει φράγμα για να εμποδίσει τη ροή του. Ο Ευφράτης ρέει στη Συρία και το Ιράκ από την Τουρκία. Οι πυκνοκατοικημένες χώρες όπως η Αίγυπτος και η Συρία είναι ευάλωτες στη χειραγώγηση του νερού.
Απαραίτητη η βέλτιστη διαχείριση των υδάτων
Οι χώρες της περιοχής πρέπει να λάβουν άμεσα μέτρα για τη διατήρηση και την ανακύκλωση του νερού, τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων ύδρευσης και αποχέτευσης, καθώς και την αλλαγή των αρχών στη γεωργία. Αναπόφευκτη είναι, επίσης, η επεξεργασία του θαλασσινού, παρά το τεράστιο κόστος.
Ο Stiklor πιστεύει ότι η κρίση του νερού θα μπορούσε να έχει θετικές συνέπειες:
«Το νερό πρέπει να είναι έξω από τις θρησκευτικές, εθνικές και πολιτικές αντιφάσεις που προκάλεσαν και προκαλούν την κρίση στη Μέση Ανατολή. Το νερό θα μπορούσε να συνδέσει όλους αυτούς του λαούς και να αναζητήσουν μέσω ενός ανοικτού διαλόγου την αναζήτηση κοινών στρατηγικών για τα ύδατα», σημειώνει το δημοσίευμα στη ρωσική γλώσσα. (echedoros)